در ايام عادت يا با نشانه هاى حيض خون ببيند، خون دوم حيض است و خون اول هر چند در روزهاى عادتش باشد حيض نيست، ولى احتياط آن است كه در ايام خون اول و پاكى وسط اگر مجموع بيش از ده روز نباشد، بين وظايف حائض و مستحاضه جمع كند.
مسائل حيض (مسأله 446): چند چيز بر حائض حرام است:
اول: نماز و روزه و طواف و اعتكاف، ولى انجام عبادتهائى كه مىتوان بى وضو و غسل و تيمم انجام داد - مانند نماز ميت - اشكالى ندارد.
دوم: همه چيزهائى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گذشت.
سوم: جماع كردن در فرج، كه بر مرد و زن حرام است، هر چند به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط لازم است كه مقدار كمتر از ختنه گاه را هم داخل نكند. اما وطى زن در دبر چه حائض باشد چه نباشد بنابر احتياط لازم جايز نيست.
(مسأله 447): جماع كردن در روزهائى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است، پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مىبيند و بايد به دستورى كه بعدا مىآيد روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمىتواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.
(مسأله 448): مردى كه با زن خود در حال حيض نزديكى كند، لازم است استغفار نمايد، و بنابر احتياط واجب كفاره نيز بدهد، و كفاره آن بيان مىشود.
(مسأله 449): غير از نزديكى كردن با زن حائض، ساير لذتها و بهره ها مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن، اشكال ندارد.
(مسأله 450): كفاره نزديكى هنگام حيض در قبل، و بنابر احتياط واجب در دبر نيز، در ثلث اول ايام حيض، هيجده نخود طلاى سكه دار، و در ثلث دوم نه نخود، و در ثلث سوم چهار نخود و نيم است، بنابر اين اگر ايام عادت شش روز