معين با شماره روزهاى مختلف يا روزهاى معين در وقتهاى مختلف خون حيض ببيند، مثلا يك ماه از اول تا هفتم و ماه بعد از اول تا هشتم خون ببيند (وقتيه)، و يا آن كه ماه اول از پنجم تا دهم و ماه ديگر از دوازدهم تا هفدهم خون ببيند (عدديه).
چهارم: مضطربه كه چند ماه پياپى خون ديده ولى عادت معينى پيدا نكرده، يا آن كه عادتش به هم خورده و هنوز عادت خاصى ندارد.
پنجم: ناسيه كه عادتش را فراموش كرده است.
احكام هر يك به ترتيب در مسائل آينده بيان مىشود:
1 - مبتدئه (مسأله 475): هر گاه مبتدئه كمتر از سه روز خون ببيند، حكم استحاضه را دارد، هر چند آن خون با نشانه هاى حيض و پشت سر هم باشد. و اگر مبتدئه از سه تا ده روز پياپى با نشانه هاى حيض خون ببيند، حائض است. و همين طور اگر سه روز پياپى خون حيض ببيند آنگاه دو سه روزى پاك شود و دوباره خون ببيند كه مجموع هر دو زمان خون ديدن و پاك بودن از ده روز تجاوز نكند همه حكم حيض را دارد.
(مسأله 476): اگر مبتدئه بيش از ده روز با نشانه هاى حيض خون ببيند بايد عادت خويشانش را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، و اگر خويشاوندى ندارد يا عادتشان مختلف است و يا عادت آنها را نداند، ماه اول ده روز را حيض قرار دهد، و در ماه‌هاى بعدى سه روز حيض و تا هفت روز احتياط كند.
(مسأله 477): اگر مبتدئه بيش از ده روز خون ببيند كه از سه تا ده روز آن نشانه حيض دارد، آنها را حيض قرار دهد و بقيه استحاضه است، ولى هر گاه با فاصله كمتر از ده روز دو بار با نشانه حيض خون ببيند بايد عادت خويشان خود را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد. و اگر خويشاوندى ندارد يا عادتشان مختلف است طبق مسأله قبل عمل كند، و احتياط واجب آن است كه در هر دو