(مسأله 2254): كفيل بايد بالغ و عاقل باشد و سفيه و مفلس نباشد، و او را در كفالت مجبور نكرده باشند، و بتواند كسى را كه كفيل او شده حاضر نمايد.
(مسأله 2255): با يكى از پنج چيز كفالت تمام مىشود:
اول: كفيل بدهكار را به دست طلبكار بدهد.
دوم: طلب طلبكار داده شود.
سوم: طلبكار از طلب خود بگذرد.
چهارم: بدهكار يا كفيل بميرد.
پنجم: طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.
(مسأله 2256): اگر كسى به زور بدهكار را از دست طلبكار رها كند، چنانچه طلبكار دسترسى به او ندارد، كسى كه بدهكار را رها كرده، بايد او را به دست طلبكار بدهد و يا طلب او را بپردازد.
مسائل وديعه (امانتدارى) (مسأله 2257): اگر شخص مال خود را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبول كند، يا بدون حرف زدن صاحب مال بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او مىدهد و او هم به قصد نگهدارى كردن بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانت دارى كه بعدا مىآيد عمل نمايد.
(مسأله 2258): امانتدار و امانت گذار بايد هر دو بالغ و عاقل باشند، پس اگر شخص مالى را نزد بچه يا ديوانه امانت بگذارد، يا بچه يا ديوانه مالى را نزد كسى امانت بگذارد صحيح نيست.
(مسأله 2259): اگر چيزى را از كودك يا ديوانه بى اذن صاحبش به طور امانت قبول كند، بايد آن را به صاحبش بدهد، و اگر آن چيز مال خود كودك يا ديوانه است، و ولى در امانت گذاشتن او اجازه نداده باشد، لازم است آن را به وليش برساند، و چنانچه در رساندن مال به آنان كوتاهى كند، و آن مال تلف شود،