مس نمايد روزه او باطل نمىشود.
9 - اماله كردن (مسأله 1596): اماله كردن با چيز روان هر چند ناچار يا براى معالجه باشد روزه را باطل مىكند.
10 - قى كردن (مسأله 1597): هر گاه روزه دار عمدى قى كند، گرچه بر اثر بيمارى و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل مىشود، ولى اگر سهوى يا بى اختيار قى كند روزه اش صحيح است.
(مسأله 1598): اگر در شب چيزى بخورد كه مىداند به سبب خوردن آن، در روز بى اختيار قى مىكند، احتياط لازم است كه نخورد; و گر نه چنانچه در روز قى كرد، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.
(مسأله 1599): روزه دارى كه مىتواند جلوى قى كردن را بگيرد، چنانچه براى او ضرر و مشقت ندارد، بهتر است خوددارى نمايد.
(مسأله 1600): اگر حشره يا چيز ديگرى بى اختيار در گلوى روزه دار برود، چنانچه ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و روزه او باطل نمىشود. ولى اگر بداند كه به سبب بيرون آوردن آن قى مىكند واجب نيست بيرون آورد و روزه او صحيح است.
(مسأله 1601): اگر سهوى چيزى را فرو داد و پيش از رسيدن به شكم يادش آمد كه روزه است، چنانچه بيرون آوردن آن بى ضرر ممكن باشد، بايد آن را بيرون آورد، و گر نه روزه او صحيح است.
(مسأله 1602): اگر مىداند بلكه احتمال مىدهد كه با آروغ زدن، چيزى از گلو بيرون مىآيد، بنابر احتياط لازم نبايد عمدى آروغ بزند.
(مسأله 1603): اگر آروغ زد و چيزى در گلو يا دهانش آمد، بايد آن را