(مسأله 30): اگر نجاستى به آب جارى برسد، آن مقدار كه يكى از صفات نجاست به خود گرفته، نجس است، و طرفى كه متصل به سر چشمه است هر چند كمتر از كر باشد پاك است، و آبهاى طرف ديگر اگر به مقدار كر باشد يا به واسطه آبى كه تغيير نكرده به آب طرف سر چشمه متصل باشد پاك، و گر نه نجس است.
(مسأله 31): آب چشمه اى كه جارى نيست ولى چنانچه از آن بردارند باز مىجوشد، حكم آب جارى را دارد، يعنى اگر نجاست به آن برسد تا وقتى كه بو يا رنگ يا مزه اش به سبب نجاست تغيير نكرده، پاك است.
(مسأله 32): آب راكدى كه كنار نهر متصل به آب جارى است، اگر به ملاقات نجس بو يا رنگ يا مزه اش تغيير نكند نجس نمىشود و حكم جارى را دارد.
(مسأله 33): چشمه اى كه زمانى مىجوشد و زمانى از جوشش مىافتد، تنها هنگامى كه مىجوشد حكم آب جارى را دارد.
(مسأله 34): آب حوضچه حمام اگر كمتر از كر باشد، چنانچه به منبعى كه آب آن به مقدار كر است متصل باشد و با استعمال آب از كر كمتر نشود، و به ملاقات نجس يكى از اوصاف نجاست را به خود نگيرد; حكم كر را دارد نه جارى، و نجس نمىشود.
(مسأله 35): آب لوله هاى حمامها و ساختمانها كه از شيرها و دوشها مىريزد اگر به ضميمه منبعى كه متصل به آن است به مقدار كر باشد، و با مصرف كردن از كر كمتر نشود، حكم كر را دارد نه جارى.
(مسأله 36): آبى كه روى زمين جارى است ولى از زمين نمىجوشد، و كمتر از كر هست با رسيدن نجاست به آن نجس مىشود، اما اگر با فشار از بالا جارى باشد و نجاست به پايين آن برسد، طرف بالاى آن نجس نمىشود.
آب باران (مسأله 37): آب باران به هر چيز نجسى كه عين نجاست در آن نيست