زكات آنها را از مال ديگرش بدهد، تا وقتى شماره آنها از نصاب كم نشده همه ساله بايد زكات را بدهد، و اگر از خود آنها بدهد و از نصاب اول كمتر شوند زكات بر او واجب نيست، مثلا كسى كه چهل گوسفند دارد، اگر از مال ديگرش زكات آنها را بدهد تا وقتى كه گوسفندهاى او از چهل كم نشده، همه ساله بايد يك گوسفند بدهد، و اگر از خود آنها بدهد تا وقتى به چهل نرسيده زكات بر او واجب نيست.
مصرف زكات (مسأله 1860): زكات را بايد در اين موارد مصرف كرد:
اول: فقير، و او كسى است كه مخارج سال خود و عائله اش را ندارد، ولى كسى كه صنعت يا ملك يا سرمايه اى دارد كه مىتواند مخارج سال خود را بگذراند، فقير نيست.
دوم: مسكين، و او كسى است كه از فقير سخت تر مىگذراند.
سوم: كسى كه از طرف امام (عليه السلام) يا نائب امام مأمور است كه زكات را جمع و نگهدارى نمايد، و به حساب آن رسيدگى كند، و آن را به امام يا نائب امام يا فقرا برساند.
چهارم: كفارى كه با دادن زكات به آنها به دين اسلام مايل مىشوند، يا در جنگ به مسلمانان كمك مىكنند، ولى احتياط آن است كه دادن زكات به اين دسته به اذن امام (عليه السلام) بستگى دارد، و چنانچه نمىتوان اذن گرفت خوددارى شود.
پنجم: خريدن و آزاد كردن بنده هائى كه در شدت مىباشند.
ششم: بدهكارى كه نمىتواند قرض خود را بدهد، و آنچه قرض كرده به مصرف حرام نرسانده باشد.
هفتم: في سبيل الله، يعنى كارهائى كه مىتوان با آنها قصد قربت كرد، و در شريعت به آن دعوت و تشويق شده، مانند بزرگداشت شعائر و چاپ و نشر كتب دينى و معارف اسلام و مذهب، و اصلاح ذات البين، و ساختن مسجد و مدرسه اى كه علوم دينيه در آن مىخوانند; ولى آنچه اعلاء كلمه حق و دين بر آن توقف