(مسأله 1642): اگر در ماه رمضان، پس از جستجو يقين كند كه صبح نشده و عملى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، سپس معلوم شود صبح بوده، بنابر احتياط واجب قضا كند.
(مسأله 1643): روزه دارى كه شك دارد مغرب شده يا نه نمىتواند افطار نمايد، ولى چنانچه شك كند كه صبح شده يا نه، پيش از تحقيق هم مىتواند عملى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد، ولى بنابر احتياط واجب تحقيق كند.
احكام روزه قضا (مسأله 1644): كافرى كه مسلمان شده، واجب نيست روزه هاى هنگام كفر را قضا نمايد. و اگر پيش از ظهر ماه رمضان مسلمان شود بنابر احتياط واجب اگر مبطل روزه انجام داده بايد آن روز را امساك كند، و گر نه روزه بگيرد، و چنانچه ترك نمود قضا كند. ولى مسلمانى كه كافر شده و دوباره مسلمان گردد، بايد روزه هاى هنگام كفر را قضا نمايد.
(مسأله 1645): ديوانه اى كه عاقل شده، واجب نيست روزه هاى هنگام ديوانگى را قضا كند.
(مسأله 1646): روزه اى را كه به سبب مستى نگرفته، بايد قضا نمايد، هر چند چيزى مست كننده را براى معالجه خورده باشد.
(مسأله 1647): اگر براى عذرى چند روز روزه نگيرد سپس شك كند كه چه وقت عذر او بر طرف شده، واجب نيست مقدار بيشترى را كه احتمال مىدهد روزه نگرفته قضا نمايد، هر چند احتياط مستحب آن است كه مقدار بيشتر را قضا نمايد، مثلا كسى كه پيش از ماه رمضان مسافرت كرده و نمى داند پنجم ماه رمضان مراجعت كرده يا ششم، و يا آن كه در روزهاى آخر ماه رمضان مسافرت كرده و پس از ماه رمضان برگشته و نمى داند كه بيست و پنجم رمضان مسافرت كرده يا بيست و ششم، در هر دو صورت مىتواند به مقدار كمتر يعنى پنج روز اكتفا كند.
(مسأله 1648): اگر از چند ماه رمضان روزه قضا دارد، قضاى هر يك را كه