(مسأله 143): اگر جائى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگران كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است، و در معرض اين باشد كه نجاست به خوردنيها و آشاميدنيها سرايت كند، بايد به آنان بگويد.
(مسأله 144): اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد به ميهمانها بگويد، اما اگر يكى از ميهمانها بفهمد، لازم نيست به ديگران خبر دهد، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه ممكن است به سبب نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، بايد پس از غذا به آنان بگويد.
(مسأله 145): چيز عاريه اى كه نجس مىشود، چنانچه صاحبش آن را در موردى كه شرط آن پاكى است به كار مىبرد مانند ظروف خوردن و آشاميدن، واجب است نجس شدن آن را به او بگويد، ولى غير آن مانند لباس، لازم نيست نجس شدنش را بگويد، هر چند بداند كه صاحبش با آن نماز مىخواند، زيرا پاك بودن لباس در نماز شرط واقعى نيست، اما اگر سبب ملاقات با چيزى كه طهارت شرط واقعى آن است - مانند مواضع وضو و غسل - باشد، بايد بگويد.
(مسأله 146): اگر بچه بگويد چيزى نجس است يا چيزى را كه مىدانستند نجس شده آب كشيده، نمىتوان به گفته اش اعتماد كرد، مگر اين كه سبب علم شود.
مطهرات (مسأله 147): بنابر مشهور دوازده چيز نجاست را پاك مىكند، و آنها را مطهرات گويند. و جمعى از علما آنها را هيجده چيز دانسته اند، و بعضى يازده چيز شمرده اند، ولى مطهر بودن بعضى از آنها واضح نيست، چنان كه در ضمن مسائل آينده بيان مىشود:
اول: آب، دوم: زمين، سوم: آفتاب، چهارم: استحاله، پنجم: انقلاب، ششم:
انتقال، هفتم: كم شدن دو سوم آب انگور جوشيده، هشتم: اسلام، نهم: تبعيت، دهم: بر طرف شدن عين نجاست، يازدهم: استبراء حيوان نجاستخوار، دوازدهم: