پنجم: غسل مس ميت.
ششم: غسل ميت.
هفتم: غسلى كه به سبب نذر و قسم و مانند آن واجب مىشود.
مسائل جنابت (مسأله 344): به دو چيز انسان جنب مىشود: اول: جماع، دوم: بيرون آمدن منى، در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، با اختيار باشد يا بى اختيار.
(مسأله 345): اگر نمىداند رطوبتى كه از او خارج شده منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن يا تنها با جستن بيرون آمده و پس از خروج آن بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى را دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى را نداشته، حكم منى را ندارد، مگر بداند يا مطمئن شود كه منى است، ولى در مريض لازم نيست آن رطوبت با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد و احتمال منى بودن بدهد، احتياط آن است كه بين غسل و وضو جمع كند.
(مسأله 346): اگر از مردى كه مريض نيست آبى بيرون آيد، چنانچه با جستن بيرون آمده بايد غسل كند و احتياطا وضو هم بگيرد، و فرقى نيست بين اين كه قبلا وضو داشته يا نه، و چنانچه يكى از دو نشانه ديگر را كه در مسأله پيش گذشت داشته باشد، در صورتى كه قبلا وضو داشته بايد هم غسل كند و هم وضو بگيرد، و اگر وضو نداشته وضو كافى است، هر چند احتياط اين است كه غسل هم بكند.
(مسأله 347): مستحب است شخص پس از خروج منى بول كند. و اگر بول نكند و پس از غسل رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى را دارد، و بنابر احتياط مستحب وضو نيز بگيرد.
(مسأله 348): اگر مرد با همسرش جماع كند، و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر