(مسأله 842): اگر لباسهاى كوچك نمازگزار مانند عرقچين و جوراب كه نمىتوان با آنها عورت را پوشاند نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن صحيح است، و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
(مسأله 843): چيز نجس مانند دستمال و كليد و چاقوى نجس، بلكه مطلق چيز نجس بنابر احتياط لازم، نبايد همراه نمازگزار باشد.
(مسأله 844): هر گاه احتمال دهد خونى كه كمتر از درهم در بدن يا لباس او هست از خونهائى باشد كه عفو در آنها نيست، جايز است با آن نماز بخواند، ولى احوط شستن آن است.
(مسأله 845): اگر خونى كمتر از درهم در لباس يا بدن كسى باشد و نداند كه از خونهائى است كه عفو در آنها نيست و نماز بخواند، و پس از نماز بفهمد از خون حرام گوشت بوده بايد نماز را اعاده كند، بلكه بنابر احتياط واجب از هر خونى كه عفو نشده نماز را دوباره بخواند، اما اگر اعتقاد نمايد كه كمتر از درهم است و پس از نماز معلوم شود به مقدار درهم يا بيشتر بوده اعاده لازم نيست.
(مسأله 846): زنى كه پرستار بچه شيرخوار است، چنانچه يك لباس بيشتر ندارد، و نمى تواند حتى به عاريه هم تهيه نمايد، هر گاه لباس او به بول بچه نجس شود و نتواند آن را تطهير كند، مىتواند در شبانه روز به يك تطهير نزديك آخر وقت نماز ظهر و عصر اكتفا كند، و با همان لباس نماز بخواند.
آداب لباس نمازگزار (مسأله 847): مستحب است پوشش ساتر و غير ساتر نمازگزار - از جهت جنس و وضع و حالت و رنگ و... - محبوب خداوند و مايه تقرب به او باشد، چنان كه فرموده: (خذوا زينتكم عند كل مسجد) (سوره اعراف، آيه 31).
و از آن جمله مستحب است نمازگزار با عمامه باشد كه شيوه انبياء عظام و ائمه طاهرين (عليهم السلام) و ملائكه مقربين است. و نيز مستحب است يك طرف عمامه