باطل نمىكند.
دوم: شك در شماره ركعتهاى نماز سه ركعتى.
سوم: شك در نماز چهار ركعتى كه يك ركعت خوانده يا بيشتر.
چهارم: شك در نماز چهار ركعتى پيش از پايان ذكر سجده دوم كه دو ركعت خوانده يا بيشتر.
پنجم: شك بين دو و پنج يا دو و بيشتر از پنج ركعت.
ششم: شك بين سه و شش يا سه و بيشتر از شش ركعت.
هفتم: شك در ركعتهاى نماز كه نداند چند ركعت خوانده است.
هشتم: شك بين چهار و شش يا چهار و بيشتر از شش ركعت.
(مسأله 1136): اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى نمازگزار پيش آيد، احتياط لازم است كه نماز را به هم نزند، بلكه به اندازه اى فكر كند كه صورت نماز به هم بخورد، يا از پيدا شدن يقين يا گمان نا اميد شود.
شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد (مسأله 1137): شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد شش تا است:
اول: شك در انجام دادن عملى كه محل بجا آوردن آن گذشته است.
دوم: شك پس از سلام نماز.
سوم: شك پس از گذشتن وقت نماز.
چهارم: شك كثير الشك (كسى كه زياد شك مىكند).
پنجم: شك امام در شماره ركعتهاى نماز، چنانچه مأموم شماره آنها را بداند. و نيز شك مأموم، اگر امام شماره ركعتهاى نماز را بداند.
ششم: شك در نمازهاى مستحبى.
1 - شك در چيزى كه محل آن گذشته است (مسأله 1138): هر گاه بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آن را