(مسأله 737): كسى كه به سبب عذرى ناچار است با تيمم نماز بخواند، اگر يقين دارد كه عذرش تا آخر وقت باقى است، مىتواند در اول وقت نماز بخواند، ولى اگر احتمال دهد كه عذرش بر طرف خواهد شد، بايد صبر كند تا عذر بر طرف شود يا در آخر وقت نماز بخواند، و لازم نيست به قدرى صبر كند كه بتواند تنها واجبات نماز را انجام دهد، بلكه اگر براى مستحبات نماز همچون اذان و اقامه و قنوت هم وقت هست مىتواند تيمم كند و نماز را با مستحبات بخواند، و در عذرهاى ديگر غير از موارد تيمم اگر احتمال بدهد كه عذرش باقى است جايز است اول وقت نماز بخواند، ولى چنانچه در ميان نماز عذرش بر طرف شود بايد اعاده نمايد.
(مسأله 738): چنانچه احكام نماز و شكيات و سهويات را نداند، و احتمال بدهد كه يكى از اينها در نمازش پيش مىآيد، بايد براى ياد گرفتن آنها نماز را از اول وقت تأخير بيندازد، ولى اگر مطمئن است كه نماز را به طور صحيح تمام مىكند مىتواند در اول وقت مشغول نماز شود.
(مسأله 739): اگر در نماز مسأله اى پيش آيد كه حكمش را نداند، مىتواند به يكى از دو طرفى كه احتمال مىدهد عمل نمايد، ولى پس از نماز بايد مسأله را بپرسد كه اگر نمازش باطل بوده دوباره بخواند، و اگر صحيح بوده اعاده لازم نيست.
(مسأله 740): هر گاه وقت نماز وسيع است و طلبكار هم طلب خود را مطالبه مىكند، در صورت امكان بايد اول طلب او را بدهد، سپس نماز بخواند، و نيز اگر كار واجب ديگرى مانند تطهير مسجد كه بايد هر چه زودتر انجام داد، پيش آيد، بايد اول آن را انجام دهد، و در هر دو صورت اگر اول نماز بخواند معصيت كرده ولى نمازش باطل نيست، هر چند احتياط در اعاده است.
ترتيب در نمازهاى روزانه (مسأله 741): نماز عصر پس از نماز ظهر، و نماز عشاء پس از نماز مغرب بايد خوانده شود، و اگر كسى عمدى نماز عصر را پيش از نماز ظهر، يا نماز عشاء