احتياط واجب در صورتى كه مبطل روزه انجام داده بايد آن روز را امساك كند، و گر نه روزه بگيرد.
(مسأله 1520): اگر در وسط روز ماه رمضان بعد از ظهر مريض بهبودى يابد، روزه آن روز بر او واجب نيست هر چند تا آن وقت مبطل روزه انجام نداده باشد. ولى اگر پيش از ظهر بهبودى يابد و امساك بر او حرام نباشد، چنانچه مبطل روزه انجام نداده، بايد بنابر احتياط نيت روزه كند.
(مسأله 1521): روزه گرفتن روزى كه مكلف شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان واجب نيست، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمىتواند نيت روزه رمضان كند يا نيت كند كه اگر رمضان است روزه رمضان، و اگر رمضان نيست روزه قضا يا مانند آن باشد، بلكه بايد نيت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن بنمايد، و چنانچه بعد معلوم شد رمضان بوده، از رمضان حساب مىشود. و اگر قصد كند آنچه خدا در اين حال از او خواسته انجام دهد، سپس معلوم شود رمضان بوده كافى است.
(مسأله 1522): اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است، بايد نيت روزه ماه رمضان كند.
(مسأله 1523): اگر در روزه واجب معينى - مانند روزه ماه رمضان - مردد شود كه روزه خود را باطل كند يا نه، يا قصد كند كه روزه را باطل كند، روزه اش باطل مىشود، هر چند از قصدى كه كرده توبه نمايد و مبطلى هم انجام ندهد.
(مسأله 1524): در روزه واجبى كه وقت آن معين نيست - مانند روزه كفاره - اگر قصد كند عملى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد يا مردد شود كه بجا آورد يا نه، چنانچه انجام نداده و پيش از ظهر دوباره نيت روزه كند روزه او صحيح است، و در روزه مستحبى اگر تا پيش از غروب هم نيت كند كافى است.
چيزهائى كه روزه را باطل مىكند (مسأله 1525): چند چيز روزه را باطل مىكند: