نوع كفاره روزه (مسأله 1611): در كفاره افطار روزه ماه رمضان، بايد يك بنده آزاد كند، يا به توضيحى كه در مسأله بعد مىآيد، دو ماه روزه بگيرد، يا شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است اطعام كند يعنى گندم يا جو يا آرد يا نان و يا خرما بدهد، و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد هر چه مىتواند به فقرا صدقه بدهد، و اگر نتواند صدقه بدهد، هيجده روز پى در پى روزه بگيرد، و اگر هيچ گاه نمىتواند روزه بگيرد اكتفا به استغفار نمايد، بلكه بنابر احتياط واجب هر وقت بتواند كفاره را بدهد.
(مسأله 1612): كسى كه بايد دو ماه كفاره ماه رمضان را روزه بگيرد، لازم است سى و يك روز آن را پى در پى روزه بگيرد، و هنگامى شروع كند كه اول آن عيد فطر و يا در وسط آن عيد قربان نباشد و بقيه دو ماه اگر پى در پى نباشد اشكال ندارد.
(مسأله 1613): كسى كه بايد پى در پى روزه بگيرد، اگر در بين آن بى عذر يك روز روزه نگيرد، بايد روزه ها را از سر بگيرد، همچنين اگر وقتى شروع كند كه در ميان آن روزى باشد كه روزه آن به نذر و مانند آن بر او واجب باشد.
(مسأله 1614): اگر در بين روزهائى كه بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى مانند حيض يا نفاس يا سفرى كه مجبور به آن است، برايش پيش آمد واجب نيست پس از بر طرف شدن عذر روزه ها را از سر بگيرد، بلكه بقيه را بجا آورد.
(مسأله 1615): اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، كه در هر حال حرام است مانند شراب و زنا و نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض، كفاره جمع بر او واجب مىشود، يعنى بايد يك بنده آزاد كند، و دو ماه روزه بگيرد، و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد كه تقريبا ده سير است گندم يا جو يا نان و يا خرما بدهد، و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هر كدام آنها را كه ممكن است بايد انجام دهد، و هم چنين است اگر افطار كند به غذائى كه ضرر كلى داشته باشد بنابر احتياط واجب.