مىماند در صورت امكان از نه رأس بيشتر نباشد، و گر نه احتياط آن است كه چهل را بگيرد مانند آن كه پنجاه گاو داشته باشد، هر چند باز هم ده رأس زكات نداده مىماند، مثلا اگر هفتاد گاو دارد، بايد به حساب سى و چهل حساب كند و براى سى رأس آن زكات سى تا، و براى چهل رأس آن زكات چهل تا را بدهد، چون اگر سى رأس حساب كند، ده رأس زكات نداده مىماند.
نصاب زكات گوسفند (مسأله 1848): گوسفند پنج نصاب دارد:
اول: چهل رأس است و زكات آن يك گوسفند است، و تا گوسفند به چهل رأس نرسد زكات ندارد.
دوم: صد و بيست و يك است و زكات آن دو گوسفند است.
سوم: دويست و يك است و زكات آن سه گوسفند است.
چهارم: سيصد و يك است و زكات آن چهار گوسفند است.
پنجم: چهار صد و بالاتر از آن است كه بايد آنها را هر صد رأس حساب كند و براى هر صد رأس آنها يك گوسفند بدهد. و لازم نيست زكات را از خود گوسفندها بدهد، بلكه اگر گوسفند ديگرى بدهد، يا مطابق قيمت گوسفند پول بدهد، كافى است، هر چند احتياط مستحب رعايت نفع مستحق زكات است.
(مسأله 1849): زكات آنچه بين دو نصاب است واجب نمىباشد، پس اگر شماره گوسفندهاى كسى از نصاب اول كه چهل است بيشتر باشد تا به نصاب دوم كه صد و بيست و يك است نرسيده باشد، تنها بايد زكات چهل رأس را بدهد و زيادى آن زكات ندارد، و هم چنين است حكم در نصابهاى بعد.
(مسأله 1850): زكات شتر و گاو و گوسفندى كه به اندازه نصاب رسيده واجب است چه همه آنها نر باشند يا ماده، يا برخى نر باشند و برخى ماده.
(مسأله 1851): در زكات، گاو و گاوميش يك جنس شمرده مىشوند، و شتر عربى و غير عربى يك جنس است، و ميان بز و ميش و شيشك در زكات