صحيح نيست حيوانى را دو قسمت كنند، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام است، و قسمتى كه سر و گردن دارد اگر زنده باشد و وقت هست تا سر آن را به دستور شرعى ببرند، حلال، و گر نه آن قسمت هم حرام مىباشد.
(مسأله 2530): اگر حيوانى را شكار كنند، يا سر ببرند و بچه زنده اى از آن بيرون آيد چنانچه آن بچه را به دستور شرعى سر ببرند حلال، و گر نه حرام مىباشد.
(مسأله 2531): اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه مرده اى از شكمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدن روئيده باشد و بداند كه مرگ او به سبب مرگ مادر بوده پاك و حلال است.
مسائل شكار با سگ شكارى (مسأله 2532): پاك و حلال بودن حيوان وحشى حلال گوشتى كه سگ شكارى آن را شكار كند، شش شرط دارد:
اول: سگ به گونه اى تربيت شده باشد كه هر گاه آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود و هر وقت جلوگيرى كنند بايستد، و نيز بايد عادتش اين باشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد، ولى اگر عادت به خوردن خون شكار دارد يا اتفاقى از شكار بخورد اشكال ندارد.
دوم: صاحبش آن را بفرستد. و اگر از پيش خود دنبال شكار رود و حيوانى را شكار كند خوردن آن حيوان حرام است، بلكه اگر از پيش خود دنبال شكار رود سپس صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند هر چند به سبب صداى صاحبش شتاب كند، بنابر احتياط لازم بايد از خوردن آن شكار خوددارى نمايند.
سوم: مسلمان بودن كسى كه سگ را مىفرستد، يا بچه مسلمانى باشد كه خوب و بد را بفهمد. و اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است - مانند غلاة و خوارج و نواصب - سگ را بفرستد شكار آن سگ حرام است.