(مسأله 1545): روزه دارى كه محتلم شده، مىتواند بول كند اگر چه بداند به سبب بول كردن باقيمانده منى از مجرى بيرون مىآيد، پيش از غسل يا پس از آن باشد. و چنانچه بداند، احتياط آن است كه پيش از غسل بول كند.
(مسأله 1546): كسى كه به قصد بيرون آمدن منى، بازى و شوخى كند، اگر چه منى از او بيرون نيايد، بايد روزه را تمام كند، و قضا هم بنمايد، و اگر منى بيرون بيايد، چنانچه مفطر بودن آن را مىدانسته كفاره نيز لازم است.
(مسأله 1547): اگر روزه دار بدون قصد بيرون آمدن منى مثلا با زن خود بازى و شوخى كند، چنانچه مطمئن است كه منى از او خارج نمىشود - هر چند اتفاقى منى بيرون آيد - روزه اش صحيح است. ولى اگر مطمئن نيست، چنانچه منى از او بيرون آيد روزه اش باطل است، و بايد تا آخر روز در ماه مبارك رمضان امساك كند، سپس قضاى آن را بجا آورد.
5 - دروغ بستن به خدا و معصومين (عليهم السلام) (مسأله 1548): اگر روزه دار به گفتن يا نوشتن يا اشاره و مانند آن به خدا و پيغمبران و جانشينان پيغمبران (عليهم السلام) عمدى نسبتى بدهد كه دروغ است - هر چند فورى بگويد دروغ گفتم يا توبه كند - روزه او باطل است، و احتياط لازم است كه به حضرت زهرا (عليها السلام) هم به دروغ نسبتى ندهد.
(مسأله 1549): اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ، بگويد، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده حكايت كند.
(مسأله 1550): اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر حكايت كند سپس بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمىشود.
(مسأله 1551): اگر چيزى را كه مىداند دروغ است به خدا و پيغمبر نسبت دهد سپس بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، بايد روزه را تمام كند و قضاى آن را هم بجا آورد.