(مسأله 1947): اگر كسى پس از غروب شب عيد فطر بميرد، بايد فطره او و عائله اش را از مال او بدهند.
مصرف زكات فطره (مسأله 1948): احتياط واجب آن است كه زكات فطره را به فقير شيعه دوازده امامى بدهند.
(مسأله 1949): اگر طفل شيعه اى فقير باشد، مكلف مىتواند فطره را به مصرف او برساند، يا به واسطه دادن به ولى او، ملك طفل نمايد.
(مسأله 1950): فقيرى كه فطره به او مىدهند لازم نيست عادل باشد، ولى فطره دادن به شرابخوار جايز نيست، و احتياط واجب آن است كه به بى نماز و كسى كه آشكارا معصيت مىكند فطره ندهند.
(مسأله 1951): به كسى كه فطره را در معصيت مصرف مىكند نبايد فطره داد.
(مسأله 1952): احتياط لازم آن است كه به يك فقير كمتر از يك صاع كه تقريبا سه كيلو است فطره ندهند، ولى اگر بيشتر از يك صاع تا حدى كه از مخارج سالش بيشتر نباشد بدهند، اشكال ندارد.
(مسأله 1953): اگر از جنسى كه قيمتش دو برابر قيمت معمولى آن است مثلا از گندمى كه دو برابر قيمت گندم معمولى است، نصف صاع بدهد كافى نيست، بلكه اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد كافى نيست.
(مسأله 1954): مكلف نمىتواند نصف صاع را از يك جنس - مانند گندم - و نصف ديگر را از جنس ديگر - مانند جو - بدهد، و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد كافى نيست.
(مسأله 1955): مستحب است در دادن زكات فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و پس از آن همسايگان فقير، سپس اهل علم فقير را، ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدم بدارد.