با لباس نجس يا تيمم يا وضوى جبيره اى نماز مىخواند، مىشود به او اقتدا كرد.
(مسأله 1411): اگر امام جماعت به سبب بيمارى نتواند از در آمدن بول و مدفوع خوددارى كند، نمىتوان به او اقتدا كرد، و نيز زنى كه مستحاضه نيست نمىتواند به زن مستحاضه اقتدا نمايد.
(مسأله 1412): بهتر است كسى كه بيمارى خوره يا پيسى دارد، امام جماعت نشود، و احتياط آن است كه به او اقتدا نكنند. و واجب است كسى كه حد شرعى بر او جارى شده امامت نكند و به او اقتدا ننمايند. و هم چنين اهل شهر (خانه نشين) به اعرابى (صحرا نشين) اقتدا نكند.
احكام جماعت (مسأله 1413): مأموم هنگام نيت بايد امام را معين نمايد، ولى دانستن اسم او لازم نيست، و اگر نيت كند اقتدا مىكنم به امام جماعت حاضر، نمازش صحيح است.
(مسأله 1414): مأموم بايد غير از حمد و سوره همه چيزهاى نماز را خودش بخواند، ولى اگر ركعت اول يا دوم مأموم، ركعت سوم يا چهارم امام باشد، بايد حمد و سوره را بخواند.
(مسأله 1415): اگر مأموم در ركعت اول و دوم نماز صبح و مغرب و عشا صداى حمد و سوره امام را بشنود، هر چند كلمات را تشخيص ندهد بايد حمد و سوره را نخواند، و اگر صداى امام را نشنود مستحب است حمد و سوره را بخواند، ولى بايد آهسته بخواند و چنانچه از روى ندانستن حكم يا سهو يا فراموشى بلند بخواند اشكال ندارد.
(مسأله 1416): اگر مأموم بعضى از كلمات حمد و سوره امام را بشنود احتياط لازم است كه حمد و سوره را نخواند.
(مسأله 1417): اگر مأموم سهوى حمد و سوره را بخواند، يا به خيال اين كه صدائى را كه مىشنود صداى امام نيست و حمد و سوره را بخواند سپس بفهمد صداى امام بوده، نمازش صحيح است.