سجده سهو يا قضاى آن واجب نيست.
(مسأله 1227): اگر بداند سجده يا تشهد را فراموش كرده، و شك كند كه پيش از ركوع بعدى بجا آورده يا نه، احتياط واجب آن است كه آن را قضا نمايد.
(مسأله 1228): كسى كه بايد سجده يا تشهد را قضا نمايد، اگر براى كار ديگر سجده سهو هم بر او واجب شود، بايد پس از نماز سجده يا تشهد را قضا نمايد سپس سجده سهو كند.
(مسأله 1229): اگر شك دارد كه پس از نماز، قضاى سجده يا تشهد فراموش شده را بجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز نگذشته، بايد سجده يا تشهد را قضا نمايد، و اگر وقت نماز گذشته، قضاى آن مستحب است.
كم و زياد كردن اجزاء و شرايط نماز (مسأله 1230): هر گاه چيزى از واجبات نماز را - گرچه يك حرف آن - عمدى كم يا زياد كند نماز باطل است.
(مسأله 1231): اگر حكم را نداند و از روى تقصير چيزى از واجبات ركنى نماز را كم يا زياد كند، نماز باطل است، و در غير واجبات ركنى به احتياط واجب محكوم به بطلان است، ولى چنانچه به سبب ندانستن حكم حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را آهسته بخواند، يا حمد و سوره نماز ظهر و عصر را بلند بخواند، يا در مسافرت نماز ظهر و عصر و عشا را چهار ركعتى بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 1232): اگر بين نماز بفهمد وضو يا غسلش باطل بوده، يا بدون وضو يا غسل مشغول نماز شده، بايد نماز را رها كند، و دوباره با وضو يا غسل بخواند، و اگر پس از نماز بفهمد، بايد دوباره نماز را با وضو يا غسل بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 1233): اگر پس از رسيدن به ركوع يادش بيايد كه دو سجده از ركعت قبلى را فراموش كرده، نمازش باطل است. و اگر پيش از رسيدن به ركوع