كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب مال و جنس و خصوصيات مال و محل آن را بگويد.
(مسأله 2273): اگر امانت دار نشانه هاى مرگ را در خود ببيند و به وظيفه اى كه در مسأله پيش گذشت عمل نكند، چنانچه آن امانت از بين برود، بنابر احتياط واجب بايد عوضش را بدهد، هر چند در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد و مرض او خوب شود، يا پس از مدتى پشيمان شود و وصيت كند.
مسائل عاريه عاريه آن است كه شخص مال خود را به ديگرى بدهد كه از آن استفاده كند، و در عوض چيزى از او نگيرد.
(مسأله 2274): در عاريه صيغه خواندن لازم نيست، و اگر چيزى را به قصد عاريه به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد عاريه صحيح است.
(مسأله 2275): عاريه دادن مال غصبى جايز نيست، و چيزى كه منفعت آن را به ديگرى واگذار كرده - مانند اجاره دادن آن - صحيح نيست، مگر اين كه اجاره كننده به عاريه دادن راضى باشد.
(مسأله 2276): چيزى را كه منفعتش مال شخص است، مانند اين كه آن را اجاره كرده - مى تواند عاريه بدهد، ولى اگر در اجاره شرط كرده باشند كه خودش از آن استفاده كند، نمىتواند آن را به ديگرى عاريه دهد.
(مسأله 2277): اگر ديوانه و نا بالغ و مفلس و سفيه مال خود را عاريه بدهند صحيح نيست، اما اگر ولى - چنانچه مصلحت مولى عليه باشد - مال كسى را كه بر او ولايت دارد عاريه دهد اشكال ندارد، و نيز اگر خود نا بالغ با اجازه ولى، و يا مفلس با اذن طلبكاران مال خود را عاريه دهد جايز است.
(مسأله 2278): اگر در نگهدارى مال عاريه اى كوتاهى نكند و در استفاده از آن زياده روى هم ننمايد و اتفاقى آن چيز تلف شود ضامن نيست، ولى چنانچه