مسائل وقف وقف آن است كه مالى را حبس كند تا منفعت آن به شخص يا اشخاص برسد، يا در كارهاى معينى مصرف شود. اين كار خير مصداق صدقه جاريه است كه در احاديث به ارزنده ترين اعمال توصيف شده است.
(مسأله 2597): اگر كسى چيزى را وقف كند، از ملك او بيرون مىرود، و خود او و ديگران نمىتوانند آن را ببخشند، يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمىبرد، ولى در برخى موارد كه در مسأله هاى (2026 و 2027) گذشت فروختن آن اشكال ندارد.
(مسأله 2598): لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخوانند، بلكه اگر مثلا بگويد خانه خود را وقف كردم، و شخصى كه خانه برايش وقف شده، يا وكيل، يا ولى آن شخص بگويد قبول كردم وقف صحيح است; بلكه وقف به عمل نيز محقق مىشود، مثلا چنانچه حصيرى را به قصد وقف بودن در مسجد بيندازد، و يا جائى را به قصد مسجد بودن بسازد و در اختيار نماز گزاران بگذارد وقفيت محقق مىشود، و در موقوفات عامه مانند مسجد و مدرسه يا چيزى كه براى عموم وقف كند، يا مثلا بر فقرا يا سادات وقف نمايد، قبول كردن كسى در صحت وقف لازم نيست، هر چند احوط قبول حاكم شرع و يا منصوب از طرف او مىباشد.
(مسأله 2599): اگر ملكى را براى وقف معين كند و پيش از خواندن صيغه و يا عملى كه وقف به آن محقق مىشود پشيمان گردد يا بميرد، وقف واقع نمىشود.
(مسأله 2600): شخصى كه مالى را وقف مىكند بايد قصد قربت داشته باشد هر چند وقف خاص مانند وقف بر ذريه باشد، و از هنگام خواندن صيغه، مال را براى هميشه وقف كند، و اگر مثلا بگويد اين مال پس از مردن من وقف باشد،