(مسأله 70): اگر شك كند كه مخرج را تطهير كرده يا نه، بايد تطهير كند هر چند هميشه پس از بول يا مدفوع، فورى تطهير مىكرده است.
(مسأله 71): چنانچه پس از نماز شك كند كه پيش از نماز مخرج را تطهير كرده يا نه و احتمال بدهد كه پيش از شروع به نماز متوجه بوده، نمازى كه خوانده صحيح است، ولى براى نمازهاى بعدى بايد تطهير كند.
استبراء (مسأله 72): مستحب است مردها پس از بيرون آمدن بول، براى خالى شدن مجرى از باقيمانده آن استبراء كنند، و بهترين راهش اين است كه: پس از قطع بول، اگر مخرج مدفوع نجس شده اول آن را تطهير كنند، بعد سه بار انگشت ميانه دست چپ را از مخرج مدفوع تا بيخ آلت بكشند، سپس شست را روى آلت و انگشت پهلوى شست را زير آن بگذارند و سه بار تا ختنه گاه - و بهتر آن كه تا سر آلت - بكشند، و پس از آن سه نوبت سر آلت را فشار دهند.
(مسأله 73): آبى كه گاهى پس از بازى كردن با زنى كه بر شخص حلال است از او خارج مىشود و به آن مذى مىگويند پاك است، و نيز آبى كه گاهى پس از منى بيرون مىآيد و به آن وذى گفته مىشود، چنانچه محل از منى تطهير گرديده و پس از آن بول خارج نشده باشد پاك است، و آبى كه گاهى پس از بول بيرون مىآيد و به آن ودى مىگويند اگر بول به آن نرسيده باشد پاك است، و چنانچه انسان پس از بول استبراء و تطهير كند، سپس آبى از او خارج شود و شك كند كه بول است يا يكى از اين سه آب، پاك مىباشد.
(مسأله 74): اگر شك كند استبراء كرده يا نه و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاك است يا نه، نجس مىباشد، و چنانچه وضو گرفته باشد باطل مىشود، ولى اگر شك كند استبرائى كه كرده درست بوده يا نه و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاك است يا نه، پاك مىباشد و وضو را هم باطل نمىكند.
(مسأله 75): كسى كه استبراء نكرده اگر به سبب آن كه مدتى از بول كردن