اگر به ركوع سوم نرفته بايد نماز را دو ركعتى تمام كند، و اگر به ركوع ركعت سوم رفته نمازش باطل است، و چنانچه به مقدار خواندن يك ركعت هم وقت دارد، بايد نماز را بار ديگر شكسته بخواند. و اگر قصد مكان معينى نداشته، مانند اين كه قصد حركت براى ملاقات شخصى كه در هفت فرسخى است را داشته، سپس معلوم شد كه در هشت فرسخى است، بايد نمازش را تمام بخواند، مگر آن كه حالا قصد سفر هشت فرسخى را داشته باشد.
(مسأله 1320): مسافرى كه برخى خصوصيات نماز مسافر را نمىداند، مثلا نداند كه اگر چهار فرسخ برود و همان روز يا شب چهار فرسخ برگردد بايد شكسته بخواند، چنانچه به نيت نماز چهار ركعتى مشغول نماز شود، و پيش از ركوع ركعت سوم مسأله را بفهمد بايد نماز را دو ركعتى تمام كند، و اگر در ركوع متوجه شود نمازش باطل است، و در صورتى كه به مقدار يك ركعت هم از وقت باقى مانده باشد بايد نماز را بار ديگر شكسته بخواند.
(مسأله 1321): مسافرى كه بايد نماز را تمام بخواند اگر به سبب ندانستن حكم به نيت نماز دو ركعتى مشغول نماز شود و در بين نماز حكم را بفهمد، بايد نماز را چهار ركعتى تمام كند.
(مسأله 1322): مسافرى كه نماز نخوانده، اگر پيش از پايان وقت به وطنش يا به جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند برسد، بايد نماز را تمام بخواند. و غير مسافرى كه در اول وقت نماز نخوانده و مسافرت كند، در سفر بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1323): مسافرى كه بايد نماز را شكسته بخواند چنانچه نماز ظهر يا عصر يا عشاى او قضا شود، بايد آن را دو ركعتى قضا نمايد، گرچه بخواهد در غير سفر قضاى آن را بجا آورد. و اگر از غير مسافر يكى از اين سه نماز قضا شود بايد چهار ركعتى قضا نمايد، هر چند در سفر بخواهد آن را قضا كند.
(مسأله 1324): مستحب است مسافر پس از هر نمازى كه شكسته مىخواند سى مرتبه بگويد: سبحان الله والحمد لله ولا إله الا الله والله اكبر; بلكه در