ركوعش را از ركوع امام تأخير اندازد كه بنابر احتياط واجب بايد نمازش را تمام سپس اعاده كند.
(مسأله 1386): اگر به تشهد آخر نماز امام برسد، و بخواهد به ثواب جماعت برسد، بايد پس از نيت و گفتن تكبيرة الاحرام بنشيند و با امام تشهد بخواند، ولى سلام را نگويد و صبر كند تا امام سلام نماز را بدهد، سپس ايستاده و بى آن كه دوباره نيت كند و تكبير بگويد، حمد و سوره را بخواند، و آن را ركعت اول نماز خود بشمارد.
(مسأله 1387): مأموم نبايد جلوتر از امام بايستد، و به احتياط لازم مساوى هم نايستد، و نيز بنابر احتياط واجب اگر مأموم يك مرد باشد كمى عقب تر در سمت راست امام بايستد و اگر متعدد باشند پشت سر امام بايستند، و در صورت اول اگر قدش بلند تر از امام است بايد طورى بايستد كه در ركوع و سجود جلوتر از امام نباشد.
(مسأله 1388): اگر پس از شروع به نماز، بين مأموم مرد و امام يا بين مأموم و كسى كه مأموم به واسطه او متصل به امام است، پرده يا چيز ديگرى حائل شود، جماعت باطل مىگردد و لازم است مأموم به وظيفه فرادى عمل نمايد.
(مسأله 1389): احتياط لازم است كه بين جاى سجده مأموم و جاى ايستادن امام به بيش از يك قدم معمولى فاصله نباشد، و هم چنين است اگر شخص به واسطه مأمومى كه جلو او ايستاده به امام متصل باشد، و احتياط مستحب آن است كه جاى سجده مأموم با جاى كسى كه جلو او ايستاده، فاصله نباشد.
(مسأله 1390): اگر مأموم به واسطه كسى كه سمت راست يا چپ او اقتدا كرده به امام متصل باشد، و از جلو به امام متصل نباشد، بنابر احتياط لازم نبايد با كسى كه در سمت راست يا چپ او اقتدا كرده، بيش از يك قدم معمولى فاصله داشته باشد.
(مسأله 1391): اگر در نماز بين مأموم و امام، يا بين مأموم و كسى كه مأموم به واسطه او به امام متصل است بيش از يك قدم معمولى فاصله پيدا شود، نمازش