(مسأله 1337): كسى كه مى داند نمازهاى پنجگانه او هر كدام از يك روز قضا شده، ولى ترتيب آنها را نمى داند، اگر نماز يك شبانه روز را بجا آورد كافى است. و اگر شش نماز از شش روز قضا شده بنابر احتياط مستحب نماز دو شبانه روز را بخواند; و همين طور براى هر نمازى كه به نمازهاى قضاى او اضافه مىشود، يك شبانه روز بيشتر بخواند، تا يقين كند به ترتيب قضا شده خوانده است.
(مسأله 1338): كسى كه مثلا چند نماز صبح يا چند نماز ظهرش قضا شده ولى شماره آنها را نمىداند يا فراموش كرده، مثلا نمىداند كه سه يا چهار يا پنج نماز بوده، خواندن به مقدار كمتر كافى است، ولى بهتر است كه به اندازه اى نماز بخواند كه يقين كند همه آنها را خوانده است، مانند كسى كه فراموش كرده چند نماز صبح نخوانده ولى يقين دارد كه بيش از ده نماز نبوده، احتياطا ده نماز صبح بخواند.
(مسأله 1339): اگر تنها يك نماز قضا از روزهاى پيش دارد بهتر و احوط است كه اگر بتواند اول آن را بخواند سپس نماز آن روز را بخواند، و نيز اگر از روزهاى پيش نماز قضا ندارد ولى از همان روز يك يا بيشتر نماز قضا دارد، چنانچه بتواند احتياطا نماز قضاى آن روز را پيش از نماز اداء بخواند.
(مسأله 1340): اگر در بين نماز يادش بيايد كه يك نماز يا بيشتر از همان روز از او قضا شده، يا تنها يك نماز قضا از روزهاى پيش دارد، چنانچه وقت وسعت دارد و بتواند نيت را به نماز قضا برگرداند، بهتر است كه نيت نماز قضا كند، مانند اين كه در نماز ظهر پيش از ركوع ركعت سوم يادش آمد كه نماز صبح آن روز را نخوانده و وقت وسيع است، نيت را به نماز صبح برگرداند و آن را دو ركعتى تمام كند سپس نماز ظهر را بخواند; ولى اگر وقت تنگ است يا نتواند نيت را به نماز قضا برگرداند، نبايد نيت نماز قضا كند، مانند اين كه در ركوع ركعت سوم نماز ظهر يادش آمد كه نماز صبح را نخوانده، چون اگر بخواهد نيت نماز صبح كند يك ركوع كه ركن است زياد مىشود.
(مسأله 1341): اگر نمازهاى قضاى روزهاى گذشته و يك نماز يا بيشتر هم