نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معين نكند، و چيزى بدهد كه بگويند صدقه داده، به نذر عمل كرده است، و اگر نذر كند كارى براى خدا بجا آورد چنانچه يك نماز بخواند يا يك روز روزه بگيرد يا چيزى صدقه بدهد نذر خود را وفا كرده است.
(مسأله 2575): هر گاه كسى اختيارى به نذر خود عمل نكند بايد كفاره بدهد، مانند اين كه نذر كرده روز معينى را روزه بگيرد اگر عمدى آن روز را روزه نگيرد بايد گذشته از قضاى آن روز كفاره هم بدهد، چنان كه در كفاره مخالفت قسم خواهد آمد. و احوط اين است كه كفاره اش يك بنده آزاد كردن يا شصت روز پى در پى روزه گرفتن، و يا شصت فقير را اطعام كردن است، ولى در آن روز مىتواند اختيارى مسافرت كند و روزه را نگيرد. و چنانچه در سفر باشد لازم نيست قصد اقامه كرده و روزه بگيرد، و اگر از جهت سفر يا عذر ديگرى مانند بيمارى يا حيض روزه نگيرد لازم است روزه را قضا كند.
(مسأله 2576): اگر نذر كند كه تا وقت معينى عملى را ترك كند، پس از گذشتن آن وقت مىتواند آن عمل را بجا آورد، و اگر پيش از گذشتن آن وقت از روى فراموشى يا ناچارى انجام دهد، چيزى بر او واجب نيست، ولى باز هم لازم است كه تا آن وقت آن عمل را بجا نياورد، و چنانچه دوباره پيش از رسيدن آن وقت بى عذر آن عمل را انجام دهد بايد كفاره بدهد.
(مسأله 2577): كسى كه نذر كرده عملى را ترك كند و وقتى براى آن معين نكرده است، اگر از روى فراموشى، يا ناچارى، يا غفلت، آن عمل را انجام دهد كفاره بر او واجب نيست، ولى بعدا هر گاه اختيارى آن را بجا آورد، بايد كفاره بدهد.
(مسأله 2578): اگر نذر كند كه در هر هفته روز معينى را - مانند روز جمعه - روزه بگيرد، چنانچه يكى از جمعه ها عيد فطر يا قربان باشد يا در روز جمعه عذر ديگرى مانند سفر يا حيض براى او پيدا شود، بايد آن روز را روزه نگيرد و به احتياط واجب آن را قضا كند.