(مسأله 2579): اگر نذر كند كه مقدار معينى صدقه بدهد، چنانچه پيش از دادن صدقه بميرد لازم است بالغين از ورثه او آن مقدار را از مال او صدقه بدهند.
(مسأله 2580): اگر نذر كند به فقير معينى صدقه بدهد، نمىتواند آن را به فقير ديگر بدهد، و اگر آن فقير بميرد، بنابر احتياط بايد به ورثه او بدهد.
(مسأله 2581): اگر نذر كند كه به زيارت يكى از امامان - مانند حضرت ابى عبد الله (عليه السلام) - مشرف شود، چنانچه به زيارت امام ديگر برود كافى نيست، و اگر به سبب عذرى نتواند آن امام را زيارت كند، چيزى بر او واجب نيست.
(مسأله 2582): كسى كه نذر كرده زيارت برود و غسل زيارت و نماز آن را نذر نكرده لازم نيست آنها را بجا آورد.
(مسأله 2583): اگر براى حرم يكى از امامان يا امامزادگان نذر كند بايد آن را بنابر احتياط لازم در تعمير و روشنائى و فرش حرم، و اگر ممكن نشد براى زوار و خدام متدين آنها مصرف كند.
(مسأله 2584): اگر براى خود امام (عليه السلام) چيزى نذر كند، چنانچه مصرف معينى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند، و اگر مصرف معينى را قصد نكرده، بهتر آن است كه به مصرفى برساند كه نسبتى با امام (عليه السلام) دارد، مانند زوار فقير يا به مصارف حرم آن امام مانند تعمير برساند، و هم چنين است اگر چيزى را براى امامزاده اى نذر كند.
(مسأله 2585): گوسفندى را كه براى صدقه، يا براى يكى از امامان نذر كرده اند، اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد، يا بچه بياورد به احتياط واجب آنچه پس از نذر پيدا شود بايد در مورد نذر مصرف گردد، و نيز پشم گوسفند و مقدارى كه چاق مىشود جزء نذر است.
(مسأله 2586): هر گاه نذر كند كه اگر مريض او بهبودى يابد، يا مسافر او بيايد، عملى را انجام دهد، چنانچه معلوم شود كه پيش از نذر كردن مريض بهبود يافته يا مسافر آمده است، عمل كردن به نذر لازم نيست.