چون از موقع خواندن صيغه تا مردنش وقف نبوده صحيح نيست، و نيز اگر بگويد تا ده سال وقف باشد و پس از آن نباشد، يا بگويد تا ده سال وقف باشد، بعد پنج سال وقف نباشد و دوباره وقف باشد، وقف صحيح نيست.
(مسأله 2601): وقف هنگامى صحيح است كه مال وقف را به تصرف شخصى كه براى او وقف شده، يا وكيل يا ولى او بدهند. و هم چنين اگر چيزى را بر اولاد صغير خود وقف كرده و به قصد اين كه آن چيز ملك آنان شود، از طرف آنان نگهدارى كند، وقف صحيح است.
(مسأله 2602): ظاهر اين است كه در اوقاف عامه مانند مدارس و مساجد قبض معتبر نباشد، و نماز خواندن يك نفر به عنوان مسجد كافى است، و وقفيت محقق شود.
(مسأله 2603): وقف كننده بايد بالغ و عاقل و با قصد و اختيار باشد، و شرعا بتواند در مال خود تصرف كند، پس سفيه و مفلس چون در مال خود حق تصرف ندارد، اگر چيزى را وقف كند صحيح نيست.
(مسأله 2604): اگر مالى را براى بچه اى كه در رحم مادر است و هنوز به دنيا نيامده وقف كند، صحت آن محل اشكال و لازم است رعايت احتياط نمايند; ولى اگر براى اشخاصى كه الان موجودند و پس از آنها براى كسانى كه در آينده به دنيا مىآيند وقف نمايد، هر چند هنگام تحقق وقف در رحم مادر هم نباشد صحيح است، مانند اين كه مالى را بر اولاد خود وقف كند كه پس از آنان وقف نوه هاى او باشد، و هر نسل پس از نسل ديگر از وقف استفاده كنند.
(مسأله 2605): اگر چيزى را بر خودش وقف كند صحيح نيست، مانند اين كه دكانى را وقف كرده كه عايدى آن را پس از مرگ او خرج مقبره اش كنند، ولى اگر مثلا مالى را بر فقرا وقف كند و خودش فقير شود، مىتواند از منافع وقف استفاده نمايد.
(مسأله 2606): اگر براى چيزى كه وقف كرده متولى معين كند، بايد مطابق قرارداد او رفتار نمايند، و اگر تعيين نكرده چنانچه بر افراد خاصى - مانند