(مسأله 1881): به شرابخوار نمىتوان زكات داد، بلكه كسى كه آشكارا معصيت كبيره مىكند يا نماز نمىخواند هر چند آشكارا نباشد احتياط لازم آن است كه زكات ندهند.
(مسأله 1882): بدهكارى كه قرضش معصيت نبوده، و نيز براى نفقه واجب بر زكات دهنده قرض نكرده، مىتوان قرضش را از زكات داد.
(مسأله 1883): شخص نمىتواند مخارج كسانى را كه مانند اولاد خرجشان بر او واجب است از زكات بدهد، ولى اگر مخارج آنان را ندهد ديگران مىتوانند به آنان زكات بدهند.
(مسأله 1884): اگر شخص زكات را به پسر فقير خود بدهد كه هزينه زن و نوكر و كلفت خود كند اشكال ندارد.
(مسأله 1885): اگر پسر به كتابهاى علمى دينى نياز دارد پدر مىتواند زكات را در اين راه مصرف نمايد.
(مسأله 1886): پدرى كه توان تزويج پسرش را ندارد مىتواند از زكات براى پسرش زن بگيرد، و هم چنين است پسر نسبت به پدر.
(مسأله 1887): به زنى كه شوهرش به طوع و رغبت و يا به وادار كردن مخارج او را مىدهد، نمىتوان زكات داد.
(مسأله 1888): زنى كه به عقد موقت كسى در آمده، اگر فقير باشد، شوهرش و ديگران مىتوانند به او زكات بدهند، ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد، يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد، چنانچه مخارج آن زن را بدهد نمىتوان به آن زن زكات داد.
(مسأله 1889): زن مىتواند به شوهر فقير خود زكات بدهد، هر چند شوهر زكات را صرف هزينه خود آن زن نمايد.
(مسأله 1890): سيد نمىتواند زكات غير سيد را مصرف كند، ولى اگر خمس و ساير وجوهات براى مخارج او كافى نيست و از گرفتن زكات ناچار باشد، مىتواند روزانه از مصرف في سبيل الله زكات غير سيد را بگيرد. و احوط