(مسأله 1418): اگر شك كند كه صداى امام را مىشنود يا نه، يا صدائى بشنود ولى نداند صداى امام است يا صداى كس ديگر، مىتواند به قصد قربت مطلقه حمد و سوره را بخواند، هر چند احتياط در ترك قرائت است.
(مسأله 1419): مأموم در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر نبايد حمد و سوره را بخواند و مستحب است به جاى آن تسبيح و تحميد و صلوات بفرستد.
(مسأله 1420): مأموم نبايد تكبيرة الاحرام را پيش از امام بگويد، بلكه احتياط لازم است كه تا تكبير امام تمام نشده تكبير نگويد.
(مسأله 1421): مأموم نبايد پيش از امام سلام دهد، و اگر سهوى پيش از امام سلام دهد نمازش صحيح است، و لازم نيست دوباره با امام سلام دهد، بلكه ظاهر اين است كه اگر عمدى هم پيش از امام سلام دهد چنانچه از اول نماز قصد نداشته نمازش اشكال ندارد.
(مسأله 1422): متابعت مأموم از امام در اذكار واجبه و مستحبه فضيلت دارد، ولى اگر مأموم غير از تكبيرة الاحرام و سلام، اذكار ديگر نماز را پيش از امام بگويد اشكال ندارد، ولى اگر آنها را بشنود، يا بداند امام چه وقت مىگويد احتياط مستحب آن است كه پيش از امام نگويد.
(مسأله 1423): مأموم بايد غير از آنچه در نماز خوانده مىشود، كارهاى ديگر آن مانند ركوع و سجود را با امام يا كمى پس از امام بجا آورد، و اگر عمدى پيش از امام يا مدتى پس از امام انجام دهد، معصيت كرده و بنابر احتياط واجب نماز را تمام كند و دوباره بخواند.
(مسأله 1424): اگر پيش از امام، سهوى سر از ركوع بردارد چنانچه امام در ركوع باشد، بايد به ركوع برگردد، و با امام سر بردارد و در اين صورت زيادى ركوع كه ركن است نماز را باطل نمىكند، و اگر بداند يا احتمال دهد به امام نمىرسد نبايد برگردد، و چنانچه پيش از رسيدن به ركوع امام، امام سر بردارد نمازش باطل است. و اگر به اعتقاد اين كه به ركوع مىرسد دوباره برگردد و اتفاقى پيش از ركوع او امام سر بردارد، بنابر احتياط واجب نماز را تمام كند