اول: گرفتن خورشيد.
دوم: گرفتن ماه; هر چند مقدار كمى از آنها گرفته شود و كسى هم از آن نترسد.
سوم: زلزله گرچه كسى هم نترسد.
چهارم: رعد و برق و بادهاى سياه و سرخ و مانند اينها از آيات آسمانى چنانچه بيشتر مردم بترسند، ولى در حوادث زمينى مانند فرو رفتن آب دريا، و افتادن كوه، بنابر احتياط لازم نماز آيات ترك نشود.
(مسأله 1445): اگر از چيزهائى كه نماز آيات براى آنها واجب است بيش از يكى اتفاق بيفتد، يا يكى از آنها مكرر شود، بايد براى هر يك از آنها يك نماز آيات بخواند، مثلا براى خورشيد گرفتگى و زلزله، يا دو زلزله، بايد دو نماز آيات بخواند.
(مسأله 1446): كسى كه چند نماز آيات بر او واجب شود، مانند خورشيد گرفتگى و زلزله ورعد و برق، و بخواهد در وقت انجام دهد، بنابر احتياط واجب بايد تعيين كند كه نماز از جهت كدام يك از آنهاست، و اگر همه براى يك نوع آيت باشد تعيين اول و دوم و سوم لازم نيست، و حكم قضاى نماز آيات نيز همينطور است.
(مسأله 1447): هر جا سبب وجوب نماز آيات اتفاق بيفتد، تنها مردم همانجا بايد نماز آيات بخوانند، و بر مردم جاهاى ديگر واجب نيست، مگر آن كه با محل وقوع آن آيت، يكى شمرده شود.
(مسأله 1448): با شروع خورشيد گرفتگى يا ماه گرفتگى، شخص مىتواند نماز آيات را بخواند، و به احتياط لازم نبايد به اندازه اى تأخير بيندازد كه شروع به باز شدن كند.
(مسأله 1449): اگر خواندن نماز آيات را به اندازه اى تأخير اندازد كه خورشيد يا ماه شروع به باز شدن كند، نيت اداء مانعى ندارد، هر چند احتياط مستحب آن كه نيت اداء يا قضاء نكند، ولى اگر پس از باز شدن تمام آن، نماز بخواند بايد نيت قضا نمايد.
(مسأله 1450): اگر مدت گرفتگى خورشيد يا ماه به اندازه خواندن يك