پيغمبر و امامان عليهم الصلاة والسلام، از سوى زنده ها اجير شد، و نيز مىتوان كار مستحبى را انجام داده و ثوابش را براى مردگان يا زنده ها هديه كند.
(مسأله 1488): اجير براى نماز قضاى ميت، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را با تقليد صحيح بداند، يا آن كه عمل به احتياط كند اگر موارد احتياط را كاملا بداند.
(مسأله 1489): اجير بايد موقع نيت، ميت را معين كند، و لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيت كند از سوى كسى نماز مىخوانم كه براى او اجير شده ام كافى است.
(مسأله 1490): اجير بايد خود را بجاى ميت فرض كند و عبادتهاى او را قضا نمايد، و يا عمل خود را عمل ميت فرض كند، و يا قصد كند عمل واجب يا مستحب را براى ميت انجام مىدهد.
(مسأله 1491): بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را انجام مىدهد.
(مسأله 1492): اگر بفهمند اجير براى نمازهاى ميت نمازها را نخوانده يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرند.
(مسأله 1493): هر گاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، همين كه مورد اطمينان باشد كافى است، و چنانچه مورد اطمينان نباشد بايد دوباره اجير بگيرد، و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنا بر صحت آن بگذارد.
(مسأله 1494): كسى را كه عذرى دارد مثلا با تيمم يا نشسته نماز مىخواند، نمىتوان براى نمازهاى ميت اجير كرد، گرچه نماز ميت هم همان طور قضا شده باشد.
(مسأله 1495): مرد براى زن و زن براى مرد مىتواند اجير شود، و در بلند يا آهسته خواندن نماز بايد اجير به تكليف خود عمل نمايد.
(مسأله 1496): در قضاى نمازهاى ميت ترتيب واجب نيست، مگر در نمازهائى كه اداء آنها ترتيب دارد، مانند نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشا از يك