و دوباره بخواند.
(مسأله 1425): اگر اشتباهى پيش از امام سر از سجده بردارد، بايد به سجده برگردد، و چنانچه در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد براى زياد شدن دو سجده كه ركن است نماز باطل نمىشود.
(مسأله 1426): كسى كه اشتباهى پيش از امام سر از سجده برداشته هر گاه به سجده برگردد و معلوم شود امام قبلا سر برداشته است نمازش صحيح است، ولى اگر در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد بنابر احتياط واجب نماز را تمام و دوباره اعاده كند.
(مسأله 1427): اگر اشتباهى سر از ركوع يا سجده بر دارد و سهوى يا به خيال اين كه به امام نمىرسد به ركوع يا سجده نرود جماعت و نمازش صحيح است.
(مسأله 1428): اگر سر از سجده بردارد و ببيند امام در سجده است، چنانچه به خيال اين كه سجده اول امام است، به قصد اين كه با امام سجده كند به سجده رود و بفهمد سجده دوم امام بوده، سجده دوم او حساب مىشود و سجده كردن به قصد متابعت در سجده اول مانع از سجده دوم شدن نيست. و اگر به خيال اين كه سجده دوم امام است به سجده رود و بفهمد سجده اول امام بوده، بايد به قصد اين كه با امام سجده كند آن را به اتمام رساند و دوباره با امام به سجده رود، و در هر دو صورت به احتياط مستحب نماز را با جماعت تمام كند و دوباره بخواند.
(مسأله 1429): اگر سهوى پيش از امام به ركوع رود و طورى باشد كه اگر سر بردارد به مقدارى از قرائت امام مىرسد، بايد چنين كند و نمازش صحيح است، و اگر عمدى برنگشت احتياط واجب آن است كه نماز را به جماعت تمام كند و دوباره بخواند.
(مسأله 1430): اگر سهوى پيش از امام به ركوع رود و طورى باشد كه اگر برگردد به چيزى از قرائت امام نمىرسد، اگر به قصد اين كه با امام نماز بخواند سر بردارد و با امام به ركوع رود، جماعت و نمازش صحيح است، و اگر عمدى