ركعت نماز باشد اداء است، ولى اگر كمتر باشد وجوب نماز آيات مبنى بر احتياط است، و اگر مدت گرفتن آنها بيشتر باشد ولى مكلف نماز را نخواند تا به اندازه خواندن يك ركعت به آخر وقت آن مانده باشد، در اين صورت نماز آيات واجب و اداء است.
(مسأله 1451): هنگام وقوع زلزله ورعد و برق و مانند آن، مكلف بايد فورى نماز آيات را بخواند به طورى كه نزد مردم تأخير محسوب نشود و اگر تأخير كرد معصيت كرده و تا آخر عمر بر او واجب است، و بنابر احتياط وقت خواندن نيت اداء و قضا نكند.
(مسأله 1452): اگر گرفتن آفتاب يا ماه را نداند و پس از باز شدن بفهمد كه تمام آن گرفته بوده، بايد نماز آيات را قضا كند ولى اگر بفهمد مقدارى از آن گرفته بوده قضا بر او واجب نيست.
(مسأله 1453): اگر عده اى كه اطمينان به گفتار آنها نباشد بگويند كه خورشيد يا ماه گرفته است، چنانچه كسى از گفته آنان يقين يا اطمينان شخصى پيدا نكند و بين آنها شخص مورد وثوقى نباشد، و نماز آيات نخواند سپس معلوم شود راست گفته اند، چنانچه تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد، بايد نماز آيات را بخواند، ولى اگر مقدارى از آن گرفته باشد، خواندن نماز آيات بر او واجب نيست هر چند احوط است، و هم چنين است اگر دو نفر كه عادل بودن آنان معلوم نيست بگويند خورشيد يا ماه گرفته سپس معلوم شود كه عادل بوده اند.
(مسأله 1454): اگر شخص به گفته كسانى كه از روى قاعده علمى وقت گرفتن خورشيد و ماه را مىدانند، اطمينان پيدا كند كه خورشيد يا ماه گرفته، بنابر احتياط واجب بايد نماز آيات را بخواند، و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مىگيرد و فلان مقدار طول مىكشد، و شخص به گفته آنان اطمينان پيدا كند، بنابر احتياط واجب بايد طبق نظريه آنان عمل نمايد.
(مسأله 1455): اگر بفهمد نماز آياتى كه خوانده باطل بوده، بايد دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.