آنها نجس شود، و نجس ماندن آن بى احترامى باشد، تطهير آن واجب است، بلكه احتياط واجب آن است گرچه بى احترامى هم نباشد آن را تطهير كنند.
(مسأله 884): اگر حصير مسجد نجس شود، بايد آن را آب بكشند، ولى چنانچه نجس ماندن آن بى احترامى به مسجد باشد، و بر اثر آب كشيدن خراب مىشود، و بريدن جاى نجس بهتر باشد، بايد آن را ببرند و بنابر احتياط واجب شخصى كه حصير مسجد را نجس كرده و بريده، بايد آن را اصلاح نمايد.
(مسأله 885): بردن عين نجس و متنجس در مسجد اگر بى احترامى به مسجد باشد حرام است، بلكه احتياط مستحب آن است كه گرچه بى احترامى هم نباشد، عين نجس را در مسجد نبرند.
(مسأله 886): چادر زدن مسجد براى روضه خوانى و فرش كردن و سياهپوش كردن آن و بردن لوازم چاى در آن، چنانچه به مسجد ضرر نرساند و مانع نماز خواندن نشود، اشكال ندارد.
(مسأله 887): احتياط آن است كه مسجد را به طلا و نقاشى به چيزهائى كه روح ندارد - مانند گل و درخت - زينت نكنند، و مكروه است تصوير انسان يا هر جاندارى را بگذارند، كه ملائكه آسمان نازل نمىشوند، و نماز قبول نمىشود.
و نقاشى مسجد به تصوير جاندار حرام است.
(مسأله 888): اگر مسجد خراب هم شود نمىتوان آن را فروخت، يا داخل ملك و جاده كرد.
(مسأله 889): فروختن در و پنجره و چيزهاى ديگر مسجد حرام است، و اگر مسجد خراب شود در صورت امكان بايد اينها را صرف تعمير همان مسجد كنند، و گر نه در مسجد ديگرى به كار برند. و اگر در مسجدهاى ديگر هم قابل مصرف نباشد، مىتوانند آن را به كسى كه قيمت آن را ببخشد واگذار نمايند و پول آن را به مصرف تعمير همان مسجد، و اگر ممكن نيست به تعمير مسجد ديگر برسانند.
(مسأله 890): مسجد ساختن و تعمير مسجدى كه نزديك به خرابى باشد