(مسأله 800): پوشش نمازگزار، گرچه ساتر عورت نباشد هر چند نخ و دكمه آن، بايد مباح باشد، و كسى كه اين حكم را مىداند، يا از روى تقصير حكم مسأله را نداند، و يا مىداند پوشيدن لباس غصبى حرام است ولى نمىداند نماز را باطل مىكند، اگر عمدى در آن لباس نماز بخواند باطل است.
(مسأله 801): اگر نداند يا فراموش كند كه لباس او غصبى است، چنانچه خود غاصب نباشد و با آن لباس نماز بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 802): هر گاه بين نماز بفهمد لباسش غصبى است، چنانچه چيز ديگرى عورتش را پوشانده، بايد فورى و يا بى آن كه موالات (پى در پى بودن نماز) به هم بخورد، لباس غصبى را بيرون آورد، و اگر چيز ديگرى عورت او را نپوشانده، يا نتواند فورى و يا بدون به هم زدن موالات لباس را در آورد، چنانچه به مقدار يك ركعت هم وقت دارد بايد نماز را بشكند، و با لباس غير غصبى نماز بخواند، و اگر به اين مقدار وقت ندارد بايد در حال نماز لباس را بيرون آورد و به دستور نماز برهنگان نماز را تمام نمايد.
(مسأله 803): اگر غير غاصب براى حفظ جانش و يا حفظ لباس غصبى با آن نماز بخواند نمازش صحيح است.
(مسأله 804): اگر با عين پولى كه خمس آن را نداده لباس بخرد، نماز خواندن در آن حكم نماز خواندن در لباس غصبى را دارد، همچنين است - بنابر احتياط واجب - لباسى كه با عين پولى كه زكات آن را نداده خريده باشد.
شرط سوم: از اجزاء مردار نباشد.
(مسأله 805): لباس نمازگزار نبايد از اجزاء حيوان مرده اى كه خون جهنده دارد باشد، بلكه بنابر احتياط لازم در لباسى هم كه از حيوان مرده اى كه خون جهنده ندارد - مانند ماهى و مار - تهيه شده نماز نخواند.
(مسأله 806): اگر چيزى از مردار كه روح داشته - مانند گوشت و پوست آن - همراه نمازگزار باشد، نمازش باطل است.
(مسأله 807): اگر از مردار حلال گوشت چيزى كه روح ندارد - مانند مو و