اعاده نمايد.
(مسأله 788): كسى كه فراموش كرده كه بدن يا لباسش نجس است، و در ميان نماز يا پس از آن يادش بيايد، بايد نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 789): كسى كه در حال نماز در وسعت وقت متوجه شود كه بدن يا لباسش نجس شده، يا شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتى كه نمازش به هم نمىخورد، بايد فورى بدن يا لباس را آب بكشد يا لباس را عوض كند، و اگر چيز پاكى عورتش را پوشانده لباس را بيرون آورد، ولى اگر به سبب اين كارها نماز به هم مىخورد يا برهنه مىماند بايد نماز را بشكند و با بدن و لباس پاك نماز بخواند.
(مسأله 790): كسى كه در حال نماز در تنگى وقت لباسش نجس شود، و پيش از آن كه مقدارى از نماز را با نجاست بخواند متوجه گردد، يا شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، چنانچه نمازش به هم نمىخورد، يا به اندازه يك ركعت وقت باقى نيست، بايد لباسش را در همان حال آب بكشد يا عوض كند، و اگر چيز پاكى عورتش را پوشانده لباس نجس را بيرون آورد و نماز را تمام كند، و گر نه بايد با همان لباس نجس نماز را تمام نمايد، يا لباس را بيرون آورد و به دستورى كه براى برهنگان گفته شد نماز را تمام كند.
(مسأله 791): كسى كه در حال نماز در تنگى وقت بدنش نجس شود، و پيش از آن كه چيزى از نماز را بخواند متوجه گردد، يا شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، چنانچه آب كشيدن بدن نماز را به هم مىزند، يا اين كه اگر بدن را آب بكشد به مقدار يك ركعت وقت نمىماند، بايد با همان حال نماز را تمام كند و نماز او صحيح است.
(مسأله 792): كسى كه يقين نداشته بدن يا لباسش نجس است، هر گاه در پاك بودن آنها شك كند، و در آن حال نماز بخواند، و پس از نماز بفهمد كه بدن با لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است، و اگر قبلا نجس بوده، و شك كند تطهير