باشد، و شوهر شب يا روز اول و دوم با او جماع كند، هيجده نخود طلا، و در شب يا روز سوم و چهارم نه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم، كفاره بايد بپردازد.
(مسأله 451): اگر طلاى سكه دار ممكن نيست، قيمت آن را بدهد، و اگر قيمت طلا در وقت جماع با هنگامى كه مىخواهد به فقير پرداخت كند تفاوت كرده باشد، قيمت هنگام پرداخت به فقير را حساب كند.
(مسأله 452): اگر كسى هم در ثلث اول ايام حيض و هم در ثلث دوم و ثلث سوم آن با همسر خود جماع كند، هر سه كفاره را كه با هم سى و يك نخود و نيم مىشود، بايد بپردازد.
(مسأله 453): اگر با حائض چند بار جماع كند، بنابر احتياط واجب براى هر جماع يك كفاره بدهد.
(مسأله 454): اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، بايد زود از او جدا شود، و اگر جدا نشد بايد كفاره بدهد.
(مسأله 455): مردى كه با زن حائض - نعوذ بالله - زنا كند، يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين كه عيال خودش است جماع نمايد، نيز بايد كفاره بدهد.
(مسأله 456): كسى كه نمىدانسته يا فراموش كرده و با زن حائض نزديكى كند كفاره ندارد.
(مسأله 457): مردى كه اعتقاد داشته زن حائض است و با او نزديكى كند، سپس معلوم شود كه حائض نبوده است كفاره ندارد.
(مسأله 458): طلاق دادن زن در حال حيض باطل است.
(مسأله 459): هر گاه زن بگويد حائضم يا از حيض پاك شده ام، حرف او قبول مىشود.
(مسأله 460): نماز زنى كه در ميان آن حائض شود نمازش باطل است.
(مسأله 461): اگر بين نماز شك كند كه حائض شده يا نه، نمازش صحيح است، ولى اگر پس از نماز بفهمد كه در بين نماز حائض شده، نمازى كه خوانده