باطل است.
(مسأله 462): زنى كه از خون حيض پاك مىشود، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى كه شرط آنها طهارت است، غسل كند و وضو هم بگيرد. و دستور غسل حيض مانند غسل جنابت است.
(مسأله 463): پس از پاك شدن زن از خون حيض، هر چند هنوز غسل نكرده طلاقش صحيح است، و همسرش مىتواند با او نزديكى كند، و بهتر است كه پيش از نزديكى فرج را بشويد، ولى احتياط مستحب آن است كه پيش از غسل نزديكى نكند. اما چيزهاى ديگرى كه هنگام حيض بر زن حرام بوده - مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن - تا غسل نكند بر او حلال نمىشود.
(مسأله 464): چنانچه آب كافى براى وضو و غسل نيست، پس اگر به مقدار غسل است، بايد غسل نمايد و بجاى وضو تيمم كند; و اگر تنها براى وضو كافى است بايد وضو گرفته و بجاى غسل تيمم كند، و اگر براى هيچ يك از آنها كافى نيست يا آب ندارد بايد دو تيمم كند، يكى بجاى غسل و ديگرى بجاى وضو.
(مسأله 465): نمازهاى يوميه را كه زن در حال حيض نخوانده قضا ندارد، ولى نماز آيات بنابر احتياط واجب و نيز روزه ماه رمضان را بايد قضا كند.
(مسأله 466): اگر هنگام نماز شده و مى داند يا احتمال مىدهد چنانچه نماز را ديرتر بخواند حائض مىشود، بايد هر چه زودتر نماز بخواند.
(مسأله 467): اگر نماز را تأخير انداخته و به اندازه خواندن يك نماز و تحصيل طهارت از حدث از اول وقت گذشته و حائض شده، قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند يا كند خواندن و چيزهاى ديگر، بايد ملاحظه حال خود را بكند، مثلا زنى كه مسافر نيست چنانچه در اول ظهر نماز نخوانده، قضاى آن در صورتى واجب است كه به اندازه خواندن چهار ركعت نماز و تحصيل طهارت از حدث از اول ظهر بگذرد و حائض شود، و براى زن مسافر گذشتن وقت به اندازه خواندن دو ركعت با تحصيل طهارت كافى است.
(مسأله 468): اگر زن در پايان وقت نماز از خون پاك شود و به اندازه