(مسأله 405): مستحاضه اى كه پس از وضو يا غسل يا در ميان آنها خون ديده اگر پس از نماز وضعيت خود را رسيدگى كند و خون نبيند، چنانچه وقت نماز وسيع باشد، بنابر احتياط لازم مطابق وظيفه اش وضو گرفته يا غسل نمايد و آن نماز را دوباره بخواند هر چند بداند دوباره خون مىآيد.
(مسأله 406): مستحاضه اگر بداند يا مطمئن باشد از وقتى كه مشغول وضو يا غسل شده خونى از او بيرون نيامده، مىتواند خواندن نماز را تا وقتى كه مىداند پاك مىماند تأخير بيندازد.
(مسأله 407): مستحاضه اى كه مىداند كه پيش از گذشتن وقت نماز به كلى پاك شده، يا به اندازه نماز خواندن خون بند مىآيد، بايد صبر كند و نماز را در وقتى كه پاك است بخواند.
(مسأله 408): اگر پس از وضو و غسل، خون در ظاهر قطع شده و مستحاضه بداند كه اگر به اندازه وضو و غسل و نماز خواندن، نماز را ديرتر بخواند به كلى پاك مىشود، بايد نماز را تأخير بيندازد تا هنگامى كه به كلى پاك شود و دوباره وضو بگيرد و غسل كند و نماز بخواند. و اگر وقتى كه خون در ظاهر قطع شد وقت نماز تنگ باشد لازم نيست وضو و غسل را دوباره انجام دهد، بلكه با وضو و غسلى كه دارد مىتواند نماز بخواند. و احتياط مستحب آن است كه اگر وقت دارد بجاى هر يك از وضو و غسل، تيمم كند، و اگر وقت نيست به همان حال نماز بخواند، سپس با وضو و غسل دوباره بخواند.
(مسأله 409): مستحاضه قليله پس از وضو، و مستحاضه متوسطه و كثيره پس از غسل و وضو، بايد فورى مشغول نماز شود، ولى گفتن اذان و اقامه و خواندن دعاهاى پيش از نماز اشكال ندارد، و نيز مىتواند مستحبات نماز مانند قنوت و غيره را انجام دهد.
(مسأله 410): مستحاضه اگر بين وظيفه اش از وضو يا غسل، و نماز فاصله اندازد، بايد مطابق وظيفه اش دوباره وضو بگيرد يا غسل كند و بدون فاصله مشغول نماز شود.