(مسأله 382): اگر شك دارد غسل كرده يا نه بايد غسل كند، ولى اگر پس از غسل شك كند كه غسل او درست بوده يا نه، چنانچه احتمال بدهد كه وقت غسل متوجه بوده و صحيح بجا آورده، لازم نيست دوباره غسل نمايد.
(مسأله 383): اگر در بين غسل حدث اصغر از او سر زند - مانند اين كه بول كند - خواه در بين شستن يكى از اعضاى بدن و خواه پس از فراغ از شستن يكى از آنها باشد، بايد غسل را تمام كرده و براى آنچه مشروط به طهارت است وضو هم بگيرد، و در صورت اول، به احتياط واجب غسل را از سر بگيرد.
(مسأله 384): كسى كه بر اثر تنگى وقت وظيفه‌اش تيمم بوده، و به خيال آن كه فرصت دارد غسل و نماز را در وقت انجام دهد، غسل كند، چه به قصد طهارت از جنابت و چه براى خواندن آن نماز، و به مقدار يك ركعت نماز يا بيشتر وقت داشته، غسل او صحيح است، ولى اگر كمتر از يك ركعت وقت بوده و براى آن نماز غسل كرده، صحت آن محل اشكال است، بلكه اگر براى طهارت از جنابت هم غسل نموده خالى از اشكال نيست.
(مسأله 385): كسى كه جنب شده و شك كند كه غسل كرده يا نه، چنانچه احتمال بدهد كه هنگام شروع به نماز متوجه بوده نمازهائى را كه خوانده صحيح است، هر چند احوط اعاده آنهاست، و براى نمازهاى بعدى بايد غسل كند.
(مسأله 386): كسى كه چند غسل بر او واجب است چنانچه يكى از آنها غسل جنابت باشد مىتواند به نيت همه آنها يك غسل بجا آورد، و ظاهر اين است كه اگر قصد غسل جنابت كند از بقيه كفايت مىنمايد.
(مسأله 387): اگر بر جائى از بدن، آيه قرآن يا اسم خداوند متعال نوشته شده، در صورت امكان بايد آن را محو نمايد، در غير اين صورت چنانچه بخواهد وضو يا غسل را ترتيبى بجا آورد، بايد آب را طورى به بدن برساند كه دست او به نوشته نرسد.
(مسأله 388): كسى كه غسل جنابت كرده نبايد براى نماز وضو بگيرد، اما با غسلهاى ديگر بايد وضو بگيرد.