بخواهد نمازى را كه تنها خوانده است دوباره با جماعت بخواند، بايد همه كارهاى استحاضه را انجام دهد; اما براى خواندن نماز احتياط و سجده فراموش شده و تشهد فراموش شده، و نيز سجده سهو، چنانچه آنها را بدون فاصله پس از نماز بجا آورد، لازم نيست كارهاى استحاضه را بكند.
(مسأله 400): مستحاضه، پس از قطع شدن خون، بايد تنها براى اولين نمازى كه مىخواند كارهاى استحاضه را انجام دهد، و چنانچه غسل و وضوى او در حال قطع شدن خون از باطن بوده، لازم نيست دوباره غسل نمايد.
(مسأله 401): زنى كه نمىداند استحاضه او از چه قسم است، هنگام نماز خواندن، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نموده و كمى صبر كند و بيرون آورد و پس از آن كه فهميد استحاضه او كدام يك از آن سه قسم است وظيفه همان قسم را انجام دهد، ولى اگر بداند تا وقتى كه مىخواهد نماز بخواند استحاضه او تغيير نمىكند، پيش از داخل شدن وقت هم مىتواند وضعيت خود را بررسى كند.
(مسأله 402): مستحاضه اگر پيش از آن كه وضعيت خود را رسيدگى كند نماز بخواند، چنانچه با وجود ترديد، وظيفه اش را با قصد قربت انجام داده، مثلا استحاضه اش قليله بوده، و به وظيفه استحاضه قليله عمل نموده، نماز او صحيح است، و اگر قصد قربت نداشته يا عمل او مطابق وظيفه اش نبوده، مانند اين كه استحاضه او متوسطه بوده و به وظيفه قليله رفتار كرده، نمازش باطل است.
(مسأله 403): مستحاضه اگر نتواند خود را بيازمايد، بايد به آنچه به طور حتم وظيفه اش هست عمل كند، و احتياط مستحب آن است چنان عمل كند كه يقين نمايد ذمه اش برئ شده، يعنى اگر شك داشت كه قليله است يا متوسطه، به وظيفه هر دو عمل كند، و چنانچه شك داشت كه قليله است يا متوسطه يا كثيره، هر سه وظيفه را عمل نمايد.
(مسأله 404): اگر خون استحاضه در اول در آمدنش و در باطن باشد و بيرون نيايد وضو يا غسلش را باطل نمىكند، و اگر بيرون بيايد و به جائى برسد كه اگر پنبه داخل كند آلوده شود، هر چند كم باشد وضو و غسل را باطل مىكند.