ديگر بدهند بايد مالى را كه بخشيده از اصل تركه خارج نمايند، ولى مالى را كه وصيت كرده اگر ورثه امضا نكنند كه از اصل مال پرداخت شود، بايد از ثلث بدهند، و احوط آن است كه در مقدار زائد بر ثلث، با كسى كه به او بخشيده مصالحه نمايند.
(مسأله 2630): اگر وصيت كند كه ثلث مال او را نفروشند و عايدى آن را به مصرفى برسانند، بايد مطابق وصيت عمل شود.
(مسأله 2631): اگر در مرضى كه به آن مرض مىميرد، بگويد مقدارى به شخصى بدهكار است، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است، بايد مقدارى را كه معين كرده از ثلث او بدهند و اگر متهم نباشد اقرار او نافذ است و بايد از اصل مالش بدهند.
(مسأله 2632): در صحت وصيت غير تمليكيه علم به وجود موصى له لازم نيست، پس اگر وصيت كند به بچه اى كه ممكن است فلان زن حامله شود چيزى بدهند، اگر آن بچه پس از مرگ موصى موجود باشد بايد آن چيز را به او بدهند، و اگر موجود نباشد در مصرف ديگرى كه به نظر موصى نزديكتر به مورد وصيت باشد صرف نمايند. ولى اگر وصيت كند كه چيزى از مال او پس از مرگش مال كسى باشد، پس اگر آن شخص وقت مرگ موصى موجود باشد وصيت صحيح و گر نه باطل است، و آنچه را كه براى او وصيت كرده ورثه ميان خودشان تقسيم مىكنند.
(مسأله 2633): هر گاه شخص بفهمد كه ديگرى او را وصى قرار داده، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست، لازم نيست پس از مردن او به وصيت عمل كند، ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت حاضر نيست، چنانچه مشقت ندارد، بايد وصيت او را انجام دهد، و نيز اگر وصى پيش از مرگ موصى هنگامى بفهمد كه موصى به سبب شدت مرض يا مانع ديگر نتواند به ديگرى وصيت كند، بنابر احتياط بايد وصيت را قبول نمايد