(مسأله 2641): اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد، وصيت او در بيشتر از ثلث هنگامى صحيح است كه ورثه حرفى بزنند يا كارى كنند كه معلوم شود وصيت را اجازه نموده اند، و تنها رضايت آنها كافى نيست. و اگر مدتى پس از مردن او هم اجازه نمايند صحيح است. و چنانچه برخى از ورثه اجازه و برخى رد نمايند، وصيت تنها در حصه آنهائى كه اجازه نموده اند صحيح و نافذ است.
(مسأله 2642): اگر مصرفى را كه ميت معين كرده، از ثلث مال او بيشتر باشد، و پيش از مردن او ورثه اجازه نمايند، پس از مردنش نمىتوانند از اجازه خود برگردند.
(مسأله 2643): اگر وصيت كند كه از ثلث او خمس و زكات يا بدهى ديگرش را بدهند، و براى نماز و روزه او اجير بگيرند، و كار مستحبى هم مانند اطعام فقرا انجام دهند; بايد اول بدهيش را از ثلث بدهند اگر ثلث براى آن كافى باشد، و چنانچه زياد آمد به مصرف كار مستحبى كه تعيين كرده برسانند، و اگر ثلث مال او تنها به اندازه بدهى او باشد، و ورثه هم اجازه ندهند كه بيشتر از ثلث مال مصرف شود بدهى او را از اصل مال، و بقيه را از ثلث بدهند، و اگر وصيت سبب اهداء مصرف و يا تبرع به عمل شود نافذ است.
(مسأله 2644): اگر وصيت كند كه بدهيش را بدهند و براى نماز و روزه او اجير بگيرند و كار مستحبى هم انجام دهند، چنانچه وصيت نكرده كه اينها از ثلث باشد، بايد بدهى او را از اصل مال بدهند و اگر چيزى زياد آمد ثلث آن را به مصرف نماز و روزه و كارهاى مستحبى كه تعيين كرده برسانند. و چنانچه ثلث كافى نباشد، پس اگر ورثه اجازه بدهند بايد وصيت او عملى شود، و اگر اجازه ندهند بايد نماز و روزه را از ثلث بدهند، و اگر چيزى زياد آمد به مصرف كار مستحبى كه تعيين كرده برسانند.
(مسأله 2645): اگر كسى بگويد كه ميت وصيت كرده فلان مبلغ به من بدهند، چنانچه دو مرد عادل گفته او را تصديق كنند يا قسم بخورد و يك مرد