(مسأله 2288): اگر چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد، چنانچه كسى كه اول آن چيز را عاريه كرده بميرد يا ديوانه شود، عاريه دومى باطل نمىشود.
(مسأله 2289): اگر بداند مالى را كه عاريه كرده غصبى است، بايد آن را به صاحبش برساند و نمى تواند به عاريه دهنده بدهد، و عوض استفاده اى كه برده ضامن است.
(مسأله 2290): اگر مالى را كه مىداند غصبى است عاريه كند و از آن استفاده اى ببرد و در دست او از بين برود، مالك مىتواند عوض مال و عوض استفاده اى را كه عاريه كننده برده، از او يا از غاصب مطالبه كند، و اگر از عاريه كننده بگيرد، او نمىتواند چيزى را كه به مالك مىدهد از عاريه دهنده مطالبه نمايد.
(مسأله 2291): اگر نداند مالى را كه عاريه كرده غصبى است و در دست او از بين برود، چنانچه صاحب آن عوضش را از او بگيرد، او هم مىتواند آنچه را كه به صاحب مال داده از عاريه دهنده مطالبه نمايد، ولى اگر چيزى را كه عاريه كرده طلا و نقره باشد، يا عاريه دهنده با او شرط كرده كه اگر آن چيز از بين برود عوضش را بدهد، نمىتواند عوض آن را كه به صاحب مال مىدهد از عاريه دهنده مطالبه نمايد.