بايد عوض آن را بدهد.
(مسأله 2260): كسى كه نمىتواند امانت را نگهدارى نمايد، چنانچه امانت گذار متوجه حال او نباشد بنابر احتياط لازم نبايد قبول كند، و بر فرض قبول حال خود را اعلام نمايد.
(مسأله 2261): اگر شخص به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر نيست، چنانچه او مال را بگذارد و برود و آن مال تلف شود، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه اگر ممكن باشد آن را نگهدارى نمايد.
(مسأله 2262): امانت گذار هر وقت بخواهد مىتواند امانت را بگيرد. و كسى هم كه امانت را قبول مىكند هر گاه بخواهد مىتواند آن را به صاحبش برگرداند.
(مسأله 2263): اگر شخص از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند، بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند، يا به آنان خبر دهد كه حاضر نيست نگهدارد، و اگر بى عذرى مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد، چنانچه مال تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.
(مسأله 2264): امانت دار اگر براى امانت جاى مناسبى ندارد، بايد محل مناسبى تهيه نمايد، و به گونه اى نگهدارى كند كه مردم نگويند در نگهدارى آن كوتاهى نموده است، و اگر در جاى غير مناسب بگذارد و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.
(مسأله 2265): امانت دار اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكند، و تعدى - يعنى زياده روى - هم ننمايد، و اتفاقى آن مال تلف شود ضامن نيست، ولى اگر آن را در جاى غير ايمن بگذارد و ظالمى بفهمد و آن را ببرد، چنانچه تلف شود، بايد عوض آن را به صاحبش بدهد.
(مسأله 2266): اگر امانت گذار براى نگهدارى مالش جائى را معين كند، و به امانت دار بگويد كه بايد مال را در اينجا حفظ كنى و اگر احتمال هم بدهى كه از