بين برود، نبايد آن را به جاى ديگر ببرى، نمىتواند به جاى ديگر ببرد، و اگر به جاى ديگر ببرد و تلف شود ضامن است.
(مسأله 2267): اگر صاحب مال براى نگهدارى آن جائى معين كند، و امانت دار به اعتقاد آن كه محل مورد نظر صاحب مال خصوصيت نداشته آن را به جاى ديگر منتقل كند، چنانچه تلف شود ضامن است.
(مسأله 2268): اگر صاحب مال ديوانه شود، امانت دار بايد فورى امانت را به ولى او برساند و يا به ولى او خبر دهد، و اگر بى عذر شرعى مال را به ولى او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.
(مسأله 2269): اگر صاحب مال بميرد، امانت دار بايد مال را به وارث او برساند، يا به وارث او خبر دهد. و چنانچه مال را به وارث او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود ضامن است، ولى اگر براى آن كه مىخواهد بفهمد كسى كه مىگويد من وارث ميت هستم راست مىگويد يا نه، يا ميت وارث ديگرى دارد يا نه، مال را ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود ضامن نيست.
(مسأله 2270): اگر صاحب مال بميرد و چند وارث دارد، امانت دار بايد مال را به همه ورثه بدهد، يا به كسى بدهد كه همه آنان گرفتن مال را به او واگذار كرده اند، پس اگر بى اجازه ديگران همه مال را به يكى از ورثه بدهد ضامن سهم ديگران است.
(مسأله 2271): اگر امانت دار بميرد، يا ديوانه شود، وارث يا ولى او يا هر كس كه امانت نزد او است، بايد هر چه زودتر به صاحب مال اطلاع دهد، يا امانت را به او برساند.
(مسأله 2272): امانت دارى كه نشانه هاى مرگ را در خود مىبيند، اگر ممكن است بايد امانت را به صاحب آن يا وكيل او برساند، و چنانچه ممكن نيست بايد آن را به حاكم شرع بدهد، و اگر به حاكم شرع دسترسى ندارد، چنانچه وارث او امين است و از امانت اطلاع دارد، لازم نيست وصيت كند، و گر نه بايد وصيت