(مسأله 1963): كسى كه نماز عيد مىخواند بنابر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد نمىخواند، مىتواند دادن فطره را تا ظهر تأخير بيندازد.
(مسأله 1964): اگر به نيت فطره مقدارى از مال خود را كنار بگذارد و تا ظهر روز عيد به مستحق ندهد، هر وقت آن را مىدهد نيت فطره نمايد، و نيت اداء و قضاء نكند.
(مسأله 1965): اگر هنگامى كه دادن زكات فطره واجب است، فطره را نداده و كنار هم نگذاشته، بعدا فطره را بدهد و بنابر احتياط نيت اداء و قضا نكند.
(مسأله 1966): اگر فطره را كنار بگذارد، نمىتواند آن را براى خودش بردارد و مالى ديگر را براى فطره بگذارد.
(مسأله 1967): اگر شخص مالى دارد كه قيمتش از فطره بيشتر است چنانچه فطره ندهد و نيت كند كه مقدارى از آن مال براى فطره باشد اشكال دارد.
(مسأله 1968): اگر مالى را كه براى فطره كنار گذاشته از بين برود، چنانچه به فقير دسترسى داشته و دادن فطره را تأخير انداخته، بايد عوض آن را بدهد، و اگر به فقير دسترسى نداشته ضامن نيست، مگر اين كه در نگهدارى آن كوتاهى كرده باشد.
(مسأله 1969): اگر در محل خودش مستحق پيدا شود، احتياط واجب آن است كه فطره را به جاى ديگر نبرد و اگر به جاى ديگر ببرد و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.