(مسأله 1937): اگر پس از غروب شب عيد فطر بچه دار شود واجب نيست فطره او را بدهد.
(مسأله 1938): كسى كه نان خور ديگرى است و پيش از غروب يا مقارن آن، نان خور ديگرى شود، فطره او بر كسى كه نان خور او شده واجب است، مانند دخترى كه پيش از غروب به خانه شوهر رفته پس بايد شوهرش فطره او را بدهد.
(مسأله 1939): كسى كه ديگرى بايد فطره او را بدهد، بر خودش واجب نيست فطره اش را بدهد.
(مسأله 1940): اگر فطره شخص بر كسى واجب باشد و او فطره را ندهد، بر خود شخص واجب نمىشود، مگر آن كه شخص غنى نان خور فقير باشد كه بنابر احتياط واجب بايد زكات خود را بدهد.
(مسأله 1941): اگر كسى كه فطره او بر ديگرى واجب است خودش فطره را بدهد، از كسى كه فطره بر او واجب شده ساقط نمىشود.
(مسأله 1942): زنى كه شوهرش مخارج او را نمىدهد، چنانچه نان خور شخص ديگرى باشد فطره اش بر آن شخص واجب است، و اگر نان خور ديگرى نيست چنانچه فقير نباشد، بايد فطره خود را بدهد.
(مسأله 1943): غير سيد نمىتواند به سيد فطره بدهد، و هر چند سيدى نان خور او باشد نمىتواند فطره او را به سيد ديگرى بدهد.
(مسأله 1944): فطره طفلى كه از مادر يا دايه شير مىخورد بر كسى است كه مخارج مادر يا دايه را مىدهد، ولى اگر مادر يا دايه مخارج خود را از مال طفل بر مىدارد، فطره طفل بر كسى واجب نيست.
(مسأله 1945): مكلف هر چند مخارج عائله اش را از مال حرام بدهد، بايد فطره آنان را از مال حلال بپردازد.
(مسأله 1946): اگر كسى را اجير كرده و شرط نمايد كه همه مخارج او را بدهد بايد فطره او را هم بدهد، ولى چنانچه شرط كند كه مخارج متعارف (خوراك و پوشاك و...) او را بدهد واجب نيست فطره او را بدهد.